Kıbrıs Barış Harekatının üzerinden 49 yıl geçti…
   Güneyde toplanan ve Güzelyurt’taki bahçelerini kaybeden Rumlar sıfırdan narenciye üretmeye başladı...
   Kuzeyde toplanan Türkler 220 bin ton narenciye üretimini 60 bin tona düşürürken, onların ihracatı 300 bin tonu aştı…
   Savunmanın önemini anlayan Rumlar; 1974’ten başlayarak Milli Muhafız Ordusunu güçlendirmek amacıyla satılan her üründen yüzde 16 oranında ek vergi almaya başladı…
   Kimse buna itiraz etmedi…
   Kuzeydeki Türklerin savunma giderlerini Türkiye üstlendi…
   Bir ara yüzde 0,5 oranında ‘Güvenlik Fonu’ uygulamasına gidildi ama kısa sürede sonlandırıldı…
   Bizdeki tüccar kesim yüzde 0,5 vergiyi ‘pahalılığın nedeni’ olarak gösterdiği için, siyasiler geri adım attı…
   Rumların sanayi bölgeleri kuzeydeki sınırlar içinde kalmıştı…
   Haspolat’taki fabrikalar çalışır haldeydi…
   Bazılarında 10 yıllık ham madde stoku da vardı…
   Bunların işletmesini devlete verdiler…
   Sonunda iflas bayrağı çekildi…
   Rumlar sıfırdan başlayarak, özellikle Ortadoğu ülkelerine plastik ürünlerden tutun dondurmaya kadar ihracat yapmaya başladı…
   Kıbrıslı Rumların faşına gelen felaketin ana sorumlusu Yunan cuntasıydı…
   Askeri darbe sonrasında, Türkiye’yi resmen müdahaleye davet etmişlerdi…
   Hatta dönemin Cumhurbaşkanı Başpiskopos Makarios, adadan sürgün edildikten sonra Türkiye’ye ‘garantör olduğunu’ anımsatarak müdahale çağrısı yapmıştı…

Konut sorunu

   Kuzeyden güneye göç etmek zorunda kalan 200 bin Rum’un iskanı kolay olmadı…
   Bir süre göçmen çadırlarında yaşadılar…
   Sonra devletin gösterdiği bölgelerde kendi konutlarını yaparak yeni bir hayat kurdular…
   Güneyden kuzeye göç eden 50 bin dolayındaki Kıbrıslı Türk konut sorunu çekmedi…
   Elde fazlasıyla konut olduğu için bazılarına ikişer, üçer tane tahsis edildi…
   Rumlar, kuzeydeki Türk mülklerine bir miktar göçmen yerleştirdi ama tapu vermedi…
   Kira bedelini banka hesaplarına yatırdı…
   Türkler; Rumların bıraktığı mülklere tapu verdi…
   Tapuyu alanlar ‘kendilerinin olmayan’ toprakları başkalarına sattı…
   Rumlar ikinci büyük darbeyi yine anavatanlarından yedi…
   Bankalardaki mevduatları Yunanistan’da buharlaştı…
   Bunun sonucunda hesaplardan yüzde 40 kesinti yapıldı…
   Bir milyon Euro’su olana ‘uzun vadede’ 600 bin Euro verildi…
   Bizde iflas eden bankalardaki mevduatların tümünü Türkiye ödedi…

Bunları neden yazıyoruz

   Örnekleri çoğaltabiliriz…
   Ama uzatmaya gerek yoktur…
   Bunları zaman zaman hatırlamakta fayda gördüğümüz için yazıyoruz…
   Hele son günlerde insan hayatıyla ilgili bazı gerçekler karşısında ‘kağıttan bir kale’ yarattığımızı daha net bir şekilde anlayabiliyoruz…
   Devletimiz, Cumhurbaşkanımız, Meclis başkanımız, Başbakanımız, 10 bakanımız, 50 milletvekilimiz, Sayıştay başkanımız, Başsavcımız, Yüksek Mahkeme başkanımız, Yüksek denetçimiz, 18 belediye başkanımız, 6 kaymakamımız, yüzlerce müdür ve müsteşarımız, yüzden fazla müşavirimiz, 4 binden fazla resmi hizmet aracımız var…
   Ama olası bir deprem durumunda yüksek apartmana çıkabilecek bir merdivenimiz dahi yok…
   Enkaz kaldıracak aletler de yok…
   Yüzde 0,5 güvenlik yardımı ekonomiye darbe vuruyordu!..
   Öyle mi?..
   Şimdi bol tarafından jeep’lerimiz, lüks araçlarımız var…
   Merdiven neyimize?..