Kuzey Kıbrıs’ta üniversitelerin sayısı sürekli artıyor…
Bunların öğrenci arayışlarında öncelik Türkiye ve KKTC vatandaşlarıdır…
Son yıllarda Türkiye’deki vakıf üniversitelerinin sayısı arttığı için, KKTC’deki üniversitelerin hedefleri arasına Afrikalılar da girdi…
Ancak; Afrika kökenlilerin büyük bir çoğunluğu okula gitmiyor…
Kimisi uyuşturucu ticaretinde, kimisi kaçak işgücü olarak çalışmakta…
Böylesi bir durumda KKTC devleti eğitim alanında başarılı bir konuma geçebilir mi?..
KKTC’yi yönetenler, böylesi bir görüntüyü ‘başarı öyküsü’ olarak görebilir mi?..
Böylesi bir durumda, KKTC devletinin kazanç elde ettiği söylenebilir mi?..
Elbette söylenemez…
Tam tersi; bunlar ülkeye giriş yaparken kayıt yaptırılan okula bir miktar para ödüyor, sonrasında kayıtsız bir şekilde iş görmeye başlıyor…
Yakalandığı zaman ise tüm masrafları KKTC devletinin üzerine kalıyor…
Öyleyse ‘daha da geç kalmadan’ buna mutlaka bir çözüm bulunmalı…
Çok etkili önlemler hayata geçirilmelidir…
Ve KKTC’li öğrenciler
Gelelim kendi öğrencilerimize…
Üniversiteye giden gençlerimiz, kendilerine sunulan kontenjanlar çerçevesinde eğitim alıyor…
Eğitim Bakanlığı; ülkede eczacı, dişçi, hukukçu, iletişimci, beden öğretmeni patlaması yaşandığı halde bunu kontrol altına alma ihtiyacı duymuyor…
Hatta üniversitelerde kaç kişinin eczacılık veya hukuk eğitimi aldığını bilmiyor…
Sorulduğu zaman “bunu YÖDAK biliyor” diyorlar…
YÖDAK’a sorarsanız, onlar da “biz toplam kontenjanları biliyoruz, bölüm ayırımını üniversiteler kendileri yapıyor” diyerek topu üzerinden atıyor…
Üniversitelerin de ‘ülke ihtiyaçlarını dikkate alma’ gibi bir sorumluluğu yoktur…
O zaman ‘isteyen istediği bölümde okusun’ yaklaşımı öne çıkıyor…
Sonuçta bazı meslek guruplarında patlama yaşanması kaçınılmaz oluyor…
Ülke ihtiyacı 50 eczane ise, 350 eczacı çıkıyor…
Baroya kayıtlı avukat sayısı bin 400’e ulaşıyor…
Bu kadar çok eczacı veya avukata ihtiyaç var mı?..
Kesinlikle yok…
Peki bu branşlarda kontenjanları niye sınırlamıyorsunuz?..
Kimse buna yanıt vermiyor…
İşte son günlerde yaşanan reçete yolsuzluğu gibi olaylara bakarak, KKTC’deki eğitimin ülkeyi hangi noktaya getirdiğini çok daha net bir şekilde anlayabiliyorsunuz…
Üniversitelerde patlama…
Avukatlık, eczacılık mesleğinde patlama…
Dişçilikte, iletişimde patlama…
Suçlarda patlama…
Öyleyse; KKTC sen çok yaşa!..
Aslında çok iyi başlanmıştı. Türkiye’de özelleşme furyasını üniversitelere de yaymaya çalışanlara rahmetli Erdal İnönü anayasa mahkemesine giderek dur demişti. Türkiye’de çok sayıda itibarlı devlet üniversiteleri vardı. Ortadoğu, Boğaziçi, İTÜ v. b. (Hala da var da, büyük maddi sıkıntılar içerisindeler.) Ecevit bu itibarlı üniversitelere yabancı öğrencilerin büyük talebini, KKTC ye kanalize etmek için, büyük paralar harcayarak, örnek teşkil edecek, ODTÜ- KKTC kampusunu kurdurmuştu. DAÜ ve LAÜ de kurulmuştu. İTÜ ve Çukurova’nın da gelmesi planlanıyordu. Sonra Türkiye’de özel üniversitelere getirilen yasak, vakıf üniversitelerinin işlevi, bir nevi özel üniversiteye evrilmesine göz yumularak değiştirildi. Bu KKTC ye de yansıdı. Paravan gecekondu, üniversiteleri kuruldu ve kurulmaya devam ediyor.Encyclopedia Britannica, üniversite sözcüğünün kökeninin Latince universitas magistrorum et scholarium sözcüklerinden kaynaklandığını belirtiyor; kabaca eğitmenler ve âlimler topluluğu anlamında...Ama KKTC üniversitelerinde uluslararası standartlarda yeterli, ne eğitmenler, ne de alimler var. Tam bir ticarethane şeklinde, kar etme maksadı ile faaliyet gösteriyorlar. Araştırma, bilim üretme diye bir dertleri, zaten yok.Bu durumda, amaç üniversiteye para verecek öğrenci ve kar ettirecek eğitmen düşüncesi geçer akçe oluyor. Denetleyecek kurum da, siyasete bulaştığından objektif kararlar alamıyor.Böylece üniversiteler tam bir batağa saplanmış durumdalar. Çözüm yok mu? Elbette var da, hükumete atananlarda o cibiliyet yok. Öyle bir dertleri de yok zaten. Ama AB veya İngiltere referans alınarak, buralarla yapılacak anlaşmalarla eğitmenler, alimler getirilerek, bu ülkelerin denetim kurumlarının denetimleri yapması sağlanarak, öğrencilik değil de başka amaçlar için gelenler sıkı tedbir ve kontrollerle ayıklanarak üniversiteler çağdaş hale getirilebilir.Bu ülkede her şey düzelebilir. Yeter ki, başkalarının empozeleri değil de, K/Türklerin kendilerinin istekleri hayata geçirilirse olur. Çözüm ile, tanınmışlıkla, AB ile olur.