Ekonomide yaşanan derin sıkıntı artık bezdirdi. Bunun için palyatif tedbir çare olamaz. Ancak her şeyden evvel; uzun zamandır var olan sektörler arası çekişme ile kimi zaman öne çıkan bazı sektörlere öfke ve bazılarını yok sayma anlayışını ciddi bir sorgulamadan geçirmemiz gerekir.
Turizm ve eğitim sektörleri toplumda öfke ile bakılan sektörler oldu. Ama bu Pandemi ve ekonomik kriz, herkese bu iki sektörün durması ile kamu dahil diğer tüm sektörlerin olumsuz bir hale geldiğini yaşattı. Turizm ve eğitim sektörlerinin Pandemi nedeni ile durgunluğa gitmesi ve potansiyelini kaybetmesi, tarım, sanayi ve ticaret sektörlerini de fena vurdu. İnşaat da olumsuz nasibini aldı. 
Bu hal en geniş anlamı ile esnafı, eğlence ve restoran alanlarını da vurdu. Müzisyenden tutun, hizmet sektöründeki tüm emekçileri, turizm sektöründeki emekçiler gibi işsizliğe ve gelir yoksunluğuna sürükledi. Turizmin ve eğitimin kapasite kaybı, esnaf gibi sanayi ve tarım sektörlerini ve buralardaki emekçiyi de vurdu. Pazar darlığı nedeni ile ürünü tarla içine süren bitkisel üreticiden; sütüne, süt ürününe Pazar bulamayan üretici ile mal ve hizmet tedariki yapan ticaret erbabı ve uzman işletme ve insanlar da bundan ağır bir darbe aldı.
Bu nedenle geçtiğimiz günlerde bir araya gelen esnaf, otelci, turizm ve seyahat ajansları, sanayici, müteahhit, hayvan üreticisi birlik, oda ve derneklerinin bu genel ekonomik kriz nedeni ile ortak bir bildiri yayınlamaları ve müşterek talepler ortaya koymaları son derece önemli bir olaydı.
Taleplerinden öte, böyle bir ortak adım atmaları son derece ciddidir. Çünkü geçmişte bu sektörler arasında bir birlerine dönük bir çekişme vardı. Şimdi yaşadığımız bu olumsuz durum, bu çekişmenin işe yaramadığını gösterdi. Ayrıca bir birine tutunarak birlikte ortak çıkarlar için yan yana gelmenin gerekli olduğunu da gösterdi.
Bu nedenle buna toplumun diğer kesimlerinin de sıcak bakması gerekir. Emek kesiminin, kamu görevlilerinin, sendikaların, muhalefetin temel sorunlar için bir araya gelen, bu sektör temsilcilerinin adımlarına yakınlaşmaları şarttır. Çünkü temel husus, toplumsal var oluştur. 
Bu bakımdan, toplumun tüm kesimlerinin aralarında var olan 2’li ve 3’lü çelişkileri öne almaktan vazgeçip, tüm toplumunun birinci çelişkisi haline dönen yoksullaşma, iflas, çöküş, iş kaybı ve “kepenk” kapatma noktasına yakınlaşma tehlikesini atlatmayı öne alması gerekir. Buradan yeni bir sıçrayışa geçme noktasını dokuması gerekir. Bu nedenle gün; büyük, küçük otel kavgası. Ya da tüccar, esnaf çekişmesi. Tarımcı, sanayici gerginliği. Özel, Kamu çalışanı gerilimi olamaz. 
Artık turizm, eğitim, sanayi, tarım, esnaf, inşaat, hizmet tüm sektörlerin; bir saatin çarkları gibi bir birine değen dişlilerinin;  küçük çarkın, orta ve büyük çarklarla uyumlu hareketinin saatin tümden uyumlu dönmesini sağladığı gibi uyumlu hareket etmek gerekir.
Kuşkusuz bu, ancak insanın ve emekçinin uyumlu dönüşün parçası haline gelmesi ile bir bütün olur.
Artık siyasi ve sivil toplum alanında, “Olmayanı olmuş gibi, olanı da olmamış gibi” görmek ve göstermek ucuzluğundan kurulmak gerekir. “Kral çıplak; bu nedenle ancak ortak emekle ve enerji ile bu çıplaklığa giydirecek “uruba” dikebiliriz.