Kısa bile olsa geçen zaman, yaşanan olaylara bakış açılarında farklı düşüncelerin doğmasına sebep olabilir.
Buna öküz altında buzağı aramak da denilebilir!
2022 yılının Ocak sonlarında gerçekleştirilen genel seçimlerdeki sonuçların ne yönde gelişeceği seçimlerden önce üç aşağı-beş yukarı belli değilmiydi? 
UBP, Kurultayını yeni tamamlamış, emrivakilere inat Genel Başkanlığa seçilen Faiz Sucuoğlu’nun “yeni” imajı ile yelkenlerini doldurmuş, örgütleri şevkle seçimlere hazırlanmaya girişmişti. 
O günlerde UBP’de müthiş bir dayanışma yaşanıyordu. Genel Başkanlık yarışında Faiz Sucuoğlu’na rakip çıkanlar da dahil, hummalı bir faaliyet içine girilmişti.
Genel seçimlerin bir an önce gerçekleşmesi arzusu içinde yanıp tutuşan CTP ise o çok arzuladığı seçimlere hazır olamaması bir tarafa, yeni ısınmaya başlayan dizel motorlar gibi idi. 
HP’den umduğunu bulamayan vatandaş geldikleri yerlere yönelme eğilimine girmişti. 
TDP’de durum farklıydı. Genel Başkan sorunu yaşanması yanında kaderine razı bir görüntü vermekte idi. Umdukları dağlar yanlarında değildi!
DP ise ilk kez ‘Denktaş’sız rüştünü ispatlamaya çalışıyordu. YDP’ye gelince karpuz gibi ikiye bölünmenin şaşkınlığından sıyrılma savaşı veriyordu.
Genel seçim sonuçları sonrasında ülke gerçeklerini görenler için UBP-CTP koalisyonu zorlukların üstesinden gelebilecek tek alternatifti. 
Zaman radikal kararlar alma zamanıydı, ülke selameti için acı verici bile olsa köklü önlemler alınmalıydı ama olmadı!
TDP meclise girememiş, HP büyük oranda oy kaybetmiş, CTP ise sonradan kendine gelme hamlesi içinde seçim ipini ikinci sırada göğüslemişti.
Ama bunun rövanşını almak çok uzaklarda gözükmüyordu. 
Zira Pandeminin yarattığı krize ek olarak dövizde yaşanan büyük çalkantılar, hele ardından başlayan Rusya Ukrayna savaşının olumsuzluklarını değerlendirmek dururken UBP ile bir koalisyona girerek elini taşın altına koymak da neyin nesiydi?
Böyle bir olumsuz ortamda hükümet olmak onlara göre delilikti!
Hele UBP Genel Başkanlığına gelen ve Başbakan olan Sucuoğlu’nun Türkiye ile arasının iyi olmadığı da gerçekse, CTP için muhalefette kalmak en iyisiydi! Nitekim bugün yaşanan olumsuzlukların bu boyutlara taşınmasındaki etkenlerden biri de radikal kararlar almaktan ürken, mecliste büyük çoğunluk olmadığından hayati öneme sahip kararlar üretemeyen hükümet noksanlığıdır.
Avuç açmanın bu denli belirginleşmesi, hatta karar almaktaki iradenin halsizleşmesi bundandır. Sendikaların dağın efesi konumuna getirilmesi, ülke insanının kesin çizgilerle ikiye hatta üçe bölünmesi, çarşıda, pazarda, raflarda denetimsizliğin rezalet aşamasına gelmesi, bundandır!
Başarıyı yakalamak adına ölü doğmuş bu yapının baş mimarlarından biri bana göre CTP’den başkası değildir. Çünkü ülkenin esenliği yerine ben odaklı siyaset tek hedefleridir!