Artık gerçekleri detaylarıyla konuşma zamanı geldi...
Hafızaları canlandıralım...
Yıl 1974...
Faşist Yunan Cuntası’nın 15 Temmuz’da gerçekleştirdiği darbe sonrasında tankların namluları Lefkoşa’nın Türk kesimine yönlendirilmişti...
Adanın tamamını ele geçirmek hiç de zor olmayacaktı...
Türkiye bunu fark edip; 20 Temmuz’da askeri müdahalede bulundu...
Buna mecbur kalmıştı...
Dönemin Cumhurbaşkanı Başpiskopos Makarios bile Türkiye’ye müdahale çağrısı yapmıştı...
Birinci harekat başarıyla gerçekleştikten sonra Mağusa’nın surlar içindeki mücahitleri “kurşun kalmadı teslim olacağız” mesajı vermişti...
Türkiye, ikinci harekatı da yapmak zorunda kaldı ve Mağusa halkını kurtardı...
Harekat öncesi surlar içinde eski evlerde yaşamaya mahkum edilmiş, ticaret yapamayan, fakir bir yaşam süren Kıbrıslı Türkler; harekat sonrasında çok geniş olanaklara kavuştu...
Eski evler terk edilip, sahillerde villalara geçildi...
Ya da dönümlerce arsa ve arazi yanında güzel bir ev...
Müthiş bir ganimet patlaması yaşandı...
Toplumun çok büyük bir kısmı yıllarca ‘ganimetin getirisiyle’ durumu idare etti...
Ardından ‘bavul ticaretine’ ağırlık verildi…
Gazimağusa’dan Mersin’e feribotlarla Uzakdoğu ürünleri taşındı…
Buharlı ütüden, payreks tabak tencereye kadar yüz milyonlarca dolarlık mal gönderildi Türkiye’ye…
 Ta ki Özal’ın iktidara gelerek, ithalatı serbest bırakmasına kadar…
 Ondan sonra ne mi oldu?..
 Ganimet ve bavul ticareti bitince parasız kalan hükümetler ‘anaya’ sarıldı… 
“Maaşları ödeyemiyoruz ana yetiş imdada” dediler...
O günlerde ana bir cent’e muhtaç olduğu halde yavrusunu kırmayıp para gönderdi...
Ana bir yandan Amerikan ambargosuyla yüzleşirken, diğer yandan Kıbrıs’ta 40 bin kadar asker barındırmanın maddi ve manevi sorumluluğunu üstlendi...

Peki bizler ne yaptık?

   Kıbrıslı Türkler olarak bizler ne mi yaptık?..
   ‘Çok partili demokrasi’ adı altında bir oyun başlattık...
   Bakan veya Başbakan olamayanlar bir başka parti kurdu...
   Sık sık seçim yapıldı...
   Her seçim öncesinde sorumsuz siyasiler kamu kuruluşlarına, bakanlıklara ve devlet dairelerine istihdam yaptı...
   Sendikaların sayısında patlama yaşandı...
   Onlara dünyanın en demokratik ve en zengin ülkelerinde bile olmayan haklar verildi...
  Otuz yaşındaki adam 28 yıl üzerinden emekliye çıkarıldı…
   İktidara gelen partilerin stratejisi aynen şöyleydi:
   “İstediğini vereyim beni rahat bırak... Yaptıklarımı görmezden gel…”
   İyi güzel de cevizcinin çuvalından oynadığını fark etmedin mi?..
   Kimin parasıyla oynadın bu oyuncuğu?..
   Defalarca uyarılar yapıldığı halde ‘alışılmış sistem’ aynen devam ettirildi...

Yarın: İstiyorum “Ama’ istemiyorum