Kuzey Kıbrıs’ta, gereğinden çok fazla siyasi parti, sendika, birlik, dernek ve cemiyet vardır...
   Dernek sayısını azaltmak için yasal düzenleme yapılması gerekirken, tam tersi 7 imza ile bunlara yenileri ekleniyor…
   Siyasetin büyük becerisiyle örgütler ‘sağ-sol’  veya ‘o parti, bu parti’ diye bölünmüş durumdadır…
   Örnek mi istersiniz…
   Onlarca kadın ve çevre örgütü vardır…
   Peki sonuç nedir?..
   Şiddet gören, tecavüze uğrayan kadın sayısı her geçen gün artmıyor mu?..
   Çevremiz her geçen gün daha da kötüye gitmiyor mu?..
   Çöpler, kirli atıklar her tarafı kaplamış vaziyette…
   Teknecik’ten çıkan zehirler, kontrolsüz araçların eksozu, Güngör ve diğer çöplüklerin ikide bir yanması…
   Bunların önüne geçilebildi mi?..
   Geçilemediğine göre, yasal düzenleme yapılarak ‘aynı amaçlı’ dernek sayısına sınırlandırma getirilmeli, başvuru sırasında 7 imza yerine 70 ve daha fazla imza talep edilmelidir… 
  
Bunları neden yaptılar?

  Bazı siyasi partilerin, bu ülkede nasıl bir düzen yaratmak istedikleri, plan ve projelerinin ne olduğu net bir şekilde bilinmiyor...
  Seçim manifestolarında yazılanların çok büyük bir kısmını uygulamadıkları halde, kamuoyuna doğruları anlatma cesareti gösteremiyorlar...
  Peki bu partiler, KKTC devleti ve halkı için ne yapmak istiyorlar?.. 
  Daha az iş, daha çok maaş düzenini geliştirmek mi?..
  Bunu istiyorlarsa, parayı nereden bulacaklarını da açıklamak zorundadırlar…
  Daha çok üretim, daha çok kazanç mı?..
  O zaman yatırımları ve üretimi teşvik edecek, ciddi ve tutarlı projeleri hayata geçirecekler…
  Plan, proje, yasa ve kararlılık isteyen diğer bazı başlıkları şöyle sıralayabiliriz: 
  Ambargolara karşı direnme...
  Avrupa Birliği yardımlarının artırılması için güçlü irade...
  Türkiye ile ilişkileri geliştirme...
  Temiz çevre, sağlıklı kentler...
  Kanalizasyon atıklarına çözüm...
  İnsanların dinlenebileceği yeşil parklar...
  Eğitimde ve sağlıkta tam gün uygulaması...
  Siyasette profesyonellik...
  Üçlü kararname veya benzeri uygulamalara son verilmesi...
  Tek bölge seçim sistemi...
  Veya Başkanlık sistemine geçiş...
  
Bu şekilde devam edemeyiz

  Siyaset yaparken, ne istediğimizi ve neleri yapabileceğimizi önceden belirlemek ve kamuoyu ile paylaşmamız gerekiyor...
  Eğer hepimizin isteği daha iyi bir yaşam ise; bunun yollarını bulabilmeliyiz...
  Öncelikle adam gibi çalışmayı kabullenmeliyiz...
  Ekonomisi batmış, borç batağında sürüklenen bir ülkede hala ‘taktiksel yöntemlerle’ maaş kadar ‘fazla mesai’ ödeneği dağıtılması anlaşılır gibi değildir...
  Rumların bu konularda yaptıklarına bakmakta fayda vardır… 
  Onlar bir taraftan ağır ekonomik krizden kurtulmanın yollarını ararken, diğer yandan Kıbrıs konusunda her zamankinden daha atak bir politika izliyorlar...
  Sadece AB ülkeleriyle değil, İslam ülkeleriyle de ilişkileri geliştiriyorlar...
  Özellikle yabancı yatırımcıların ayağına kırmızı halı seriyorlar...
  Her türlü teşviki önlerine koyuyorlar...
  Bizde ise ülkeye büyük yatırım yapan insanları pişman etmek için ne gerekiyorsa onu yapıyorlar...
  Sorumlu makama getirilen bürokratları yeterince eğitmiyor veya yetkilendirmiyorlar...
  Bugün eğer her alanda sıkıntı yaşıyorsak, bunun sorumlusu kötü siyasettir…