Türkiye Cumhurbaşkan Yardımcısı Sayın Fuat Oktay ile Başbakan Sayın Ünal Üstel arasında Protokol imzalandı. Söz konusu protokolda ciddi mali destek ve kredi var. Ancak bu, Türkiye ile KKTC ilişkilerine yeni bir bakış ile bakmak zorunluluğunu bir kez daha gösterdi. Fakat bu yeni bakışın gerçekleşmesi için öncelikle Kuzey Kıbrıs’taki anlayışın değişmesi gerekir. Söz konusu Prorokolu her yönü ile eleştirmek    mümkündür. Ancak bunun ciddi bir zemine oturması için, öncelikle Kuzey Kıbrıs’ ta siyasi ve sivil toplum alanında kendimizi sorgulamamız gerekir. Çünkü öncelikle 5 yıllık bir Sosyal ve Ekonomik Kalkınma Planı ve bunun toplumun her kesiminin tartışması ile şekillenmesi gerekir. Yani önce biz, kendi toplumsal hedeflerimizi yaşamın her alanında ortaya koymalıyız. Bu çalışmada önceliklerimizi , hedefler doğrultusunda ortaya koymalıyız. Bu beş yıllık Plana bağlı olarak yıllık Planlar ve buna dayalı  Bütçelerimizi hazırlamalıyız. Bu hazırlıklara bağlı olarak ulaşılabilir hedeflere, kendi yerel kaynaklarımız ve bugünkü koşullarda ağırlıkla Türkiye olmak üzere AB ve ulaşabileceğimiz  diğer Dış Kaynakları saptamalıyız. Hem kendi kaynaklarımızı geliştirmeli hemde bu hedefler için Türkiye başta olmak üzere AB  ve diğerleri ile bu Planlama üzerinden  görüşmeliyiz. . 
Başhakan  Sayın Ünal Üstel imza töreninde yaptığı konuşmada,  Protokolun hazırlanmasında emeği geçen herkese teşekkür etti. Evet, etmek  gerekir. . Ancak Kuzey Kıbrıs’ın ciddi bir enflasyon sorunu var. Pahalılık aldı başını gidiyor. Üstelik ülkeyi alt üst eden döviz krizi var. Bu kriz, reel sektörleri ciddi ölçüde yaraladı. Üstelik döviz daha yukarı tırmanıyor. Bu tırmanışın nerede duracağı belli değil. Fiyatlar, borçlar, kiralar, maliyetler olumsuz etkileniyor. Ama bu Protokolda bu temel sorun, yani enflasyon ile döviz krizi yok. Bu göz ardı edildi. Yani sanki bu yokmuş gibi davranıldı. Tabi Türkiye’de siyasi iktidarın enflasyonla mücadele  gündeminin ilk sırasında değildir. Ancak Türkiye Mali Konularda Protokol imzalayacak olan KKTC tarafının bu konuyu gündeme getirmesi zorunludur. Zira TL kullanıyoruz. Ancak  TL’nin Para Politikası ile ilgili bir etkimiz yok. Fakat  olayın ağır sonuçlarını  yaşıyoruz. Üstelik Kuzey Kıbrıs’ta enflasyon resmi düzlemde dahi Türkiye’nin 25-30 puan  üzerinde.  Bu konu, KKTC tarafından görüşmeye getirilmelidir. Ne acı ki ortak toplumsal Plan ve Hedef yok.
Bu olayın bir yanı. Peki KKTC tarafı masaya bu ortamın, gıda enflasyonuna, sanayi, turizm, üniversite sektörlerine getirdiği ağır yükü neden gündeme getirmez? Bu ortamın üretim alanına ve turizm ile üniversite sektörlerine getirdiği maliyet yükünü ve bu pahalılıģın öğrenci ve turist açısından Kuzeyin cazibe merkezi olmasını gerilettiğini nasıl olurda masaya getirmez?  Anlamadığım bir nokta da şudur. Evet, Türkiye’nin bu deprem nedeni ile eğitim alanında okullarımız için vereceği destek önemlidir. Fakat neden bu 26+1 olarak diye ifade edildi? + 1 nedir? Bu Mağusa’da yapılacak İlahiyat Koleji mi? Yani o ayrı bir olgu mu? Peki Mağusa’da yapımı öngörülen İlahiyat Koleji hangi veriye göre öncelik aldı? Bir İlahiyat Koleji olan  Hala Sultan zaten var. Bu kolejden mezun olan kaç gencimiz Kuzey Kıbrıs’taki dini alanlarda görev aldı? Bir açığımız mi var da bir İlahiyat Koleji daha öngörüldü? Hangi veri ile bu öncelik aldı? Üstelik neden, mesleki teknik okul yada turizm sektörü için  bu sektörü gençlerimize sevdirecek bir okul gündeme gelmedi? Bu nedenle söz konusu  adımlar ve hedefler ihtiyaçtan değil, ideolojik ve politik niyetlerle belirlenirse toplumsal fayda olamaz. Hala Sultan Koleji varken neden bir İlahiyat Koleji daha gündeme geldi? Sayın Üstel ve Sayın Tatar bunu açıklamalıdır.
Okullar yanı sıra Hastahane de önemli ve değerlidir. Ancak enflasyona karşı mücadele öncelik almazken Külliye ve Yeni Meclis binasınının hala öncelik almasının; devlet,  insan ve toplum için bu zor zamanda önceliği  yoktur. Çünkü bunları geliştirecek olan ekonomidir. Sözûn kısası, sivil toplum ve siyaset alanı  Planlamayı gündeminin ortasına koymalıdır. Türkiye ile ilişkileri bu temelde ele almalıyız.