Kıbrıs sorununun çözümünde en önemli sorunlardan biri mülkiyet konusudur…
   Barış harekatı sonrasında kuzeyden güneye göç eden 200 bin Rum’un mülkü, Türklerin kullanımına verildi…
   Güneyden, kuzeye göç edenlerin sayısı bunun dörtte biri kadardır…
   Kıbrıs sorununa kapsamlı çözüm öngören Annan Planı’nın 2004 referandumunda Rumlar tarafından reddedilmesi sonrasında, adanın kuzeyinde inşaat patlaması yaşandı…
   Referanduma kadar boş tutulan Rum arazileri üzerinde beton binalar yükseldi…
   Şu sıralar, 2004’teki patlamanın daha fazlası yaşanıyor…
   Özellikle İskele bölgesinde müthiş mülk satışı yaşanıyor…
   Plan üzerinde ev satan firmalar vardır…
   Kuşkusuz bu gelişme kuzeyde yaşayanlardan daha çok Rumları korkutmaya başladı…
   Güney Kıbrıs’ta yayımlanan Alithia gazetesi konuyu manşetine taşıyarak, Rum Yönetimine şu mesajı verdi:
   “Müzakereler yeniden başladığı zaman mülkiyet konusunu Kıbrıslı Türklerle değil, Rus, İsrail, İran, Ukrayna ve İngiliz vatandaşlarıyla görüşeceğiz…”

Kuzeydekiler ne yapıyor

   Alithia’nın bu haberini şu şekilde yorumlayabiliriz:
   “Ey Rum liderliği, çözümden kaçtık ama mülklerin tamamını kaybediyoruz…”
   Kuşkusuz; olası bir çözüm durumunda kuzeydeki mülkün gerçek sahibinin muhatabı Türk yönetimi olacak…
   Kıbrıs Türk Yönetiminin, Rum mülk sahiplerini tazmin edebilmesi mümkün değildir…
   Öyleyse Taşınmaz Mal Komisyonu çalıştırılmalıdır…
   Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM), Annan Planı referandumu sonrasında Türkiye ve KKTC’nin eline çok güçlü bir koz verdi...
   Bunun özeti şöyledir:
   “Kuzeyde mülkü bulunan ve bunları güneydeki bir mülkle takas etmek isteyen veya satmak isteyenler Taşınmaz Mal Komisyonu’na başvuracaklar...”
   Taşınmaz Mal Komisyonu ilk aylarda ise dört elle sarıldı ve Rumlardan gelen yoğun başvuruları incelemeye başladı...
   Bugüne kadar 7 binden fazla Kıbrıslı Rum, kuzeydeki mülkünü satmak için başvuru yaptı...
   Bunların çok büyük bir kısmı ‘kaynak yetersizliğinden’ dolayı sonuçlanmadı...

Kaynak neden bulunamıyor?..

   Türkiye haklı olarak KKTC hükümetlerine ‘Şerefiye Vergisi’ adı altında bir uygulama tavsiye etti...
   Bu uygulama, elinde binlerce dönümlük Rum arsası bulunduran ve bunların ‘yasal sahibi tarafından’ devredilmesi halinde bugünkü fiyatına oranla en az iki kat fazla kazanç elde edecek olanlardan yüzde 20 oranında vergi alınmasını öngörüyor...
   Bunun neresi yanlış?..
   Paranın yüzde 80’ini Türkiye, yüzde 20’sini de şimdiki mal sahibi ödeyecek...
   Ne var ki; bu konuda hazırlanan yasa Meclis’ten geçirilmedi...
   Binlerce dönümlük Rum arazisini elinde bulunduranların etkisi altındaki siyasiler, tüm insanlarımızın geleceğini tehdit etme pahasına bunu yapmadılar...
   Halbuki; Türkiye’nin önerisi, Ziraat Bankası’nın çok düşük faiz ve çok uzun vadelerle kredi sağlamasını da kapsıyordu...

“Aldık, bitti” diyenler yanlıyor

   Bazı kesimler, Rum mülkleriyle ilgili olarak “aldık, bitti, vermeyiz” düşüncesinde olabilirler...
   Ve elimize geçen bu altın fırsatın heba dilmesini başarabilirler...
   Ancak unutulmasın ki; gün gele farklı bir gelişme karşısında hiç kimsenin elinde Rum mülkü kalmayacak...
   Rum Meclisi’nden 8 yıl kadar önce geçirilen yasa çerçevesinde, o tarihten sonra ‘sahibinin yasal devri olmadan’ mülk satın alan ve satanlar, kiralayanlar ve kiracı olanlar için 7 yıla kadar hapislik öngörülüyor...
   Bu gerçeği de kimse göz ardı etmemelidir...
   Türkiye “kardeşim sen bin dönüm Rum arazisini Türkleştirmek için yüzde 20’sini dahi ödemiyorsan, ben niye tamamını ödüyorum?” sorusunu haklı olarak soruyordur...
   Bize düşen görev bu fırsatı çok iyi değerlendirmekti…
   Ama bugüne kadar bunu yapamadık…
   Hiç olmazsa, tapuda bekletilen binlerce dosyayı işleme koymazdan önce, Taşınmaz Mal Komisyonuna kaynak sağlayacak vergi yasasının meclisten geçirilmesidir…,
   Çünkü bu yasa hayati önem taşıyor... 
   Eğer bu konuda acele edilmez ve Rum başvuruları değerlendirilmezse, ileride bir parmağı ısıracağız, tümü ağrıyacak...
   O zaman da bizlere “kendi düşen ağlamaz” diyecekler...