Rusya’nın KKTC’yi tanıyacağı ile ilgili Güney ve Kuzey basınında yer alan haberler üzerine pek çok spekülasyon yapıldı. Sonuçta meselenin, Rusya’nın Kuzeyde yaşayan yurttaşlarının ihtiyaçlarını karşılamak için bir temsilcilik açma konusu olduğu anlaşıldı. Bu önemli. Demek ki Kuzeyde buna değecek sayıda Rus yurttaşı yaşıyor. Bu sayının ne kadar olduğunu eminim ki Rusya devlet yetkilileri, bizim yetkililerden çok daha iyi biliyor. Çünkü devleti yönettiğini iddia edenler, konu ile ilgili kendi yurttaşlarına tek bir resmi bilgi vermediler. Üstelik yalnız Rus yurttaşları ile ilgili değil bu bilinmezlik. İran, Alman, İngiliz ve diğer ülke uyruklu kaç kişi, Kuzeyde yaşıyor, ikamet ediyor? Kaç kişi çalışma izni ile Kuzeyde bulunuyor? Bunların ne kadarı kaçak? Bu bilgiyi  yönetenler yurttaşlarından gizliyor. Konu;  Rusya’nın, Kuzeyde kendi yurttaşlarına hizmet vermek istemesi ile gündeme geldi. 
Peki bu konu dar milliyetçilik ile mi ele alınmalı? Hayır. Çünkü gerek ekonomik, gerekse insani olarak farklı ülkelerden insanların ev alarak, yatırım yaparak, Kuzeyde bizimle birlikte yaşamayı seçmeleri. Ayrıca Çalışma izni ile; insanca, kayıtlı olarak  bu topraklarda bizimle, emek ve ter akıtmaları önemlidir.. Ama konu o anın, dar ekonomik avantajlarına terk edilemeyecek kadar da önemlidir. Bu nedenle ülkenin  vatandaşlık, ikamet  ve çalışma izni ile ilgili esaslı kuralları olması gerekir. Ama maalesef bu konuda kuralsızlık meziyet oldu. Her seçim öncesi, siyasi avantaj için gelişi güzel vatandaşlık dağıtmak kural oldu. Kaçaklar için af rutin oldu. Vatandaşlık ise;  anası, babası, dedesi, nenesi Kıbrıs’ta doğanlar için ve 1974 sonrası Kıbrıs’a yerleşen ve dedesi, nenesi, anası, babası veya bu ebeveynlerinden  birinin, Anadolu’nun bir bölgesinden olan, tüm KKTC yurttaşları için de sorundur. Çünkü insanlar, iradelerinin, yapay etmenlerle sarsılmasını kabul etmiyorlar. 
Peki yıllardır bu topraklarda bizimle yaşayan, ev alarak yerleşen Rus, İran, İngiliz, Alman ve diğer uyruklu insanlara ve çalışma izni ile emek harcayan Pakistan ve diğer ülke vatandaşlarına da vatandaşlık dağıtılacak mı? Baksanıza, Güney bilmem kaç bin EURO luk yatırım yapana KC Pasaportu ve vatandaşlığı dağıtma kararı aldı.. Skandallar yaşandı. Türkiye, bilmem kaç bin EURO yatırım yapana pasaport ve vatandaşlık verme uygulaması başlattı. Peki Kuzeydeki otorite ne yapacak? Vatandaşlığa baş vurma hakkını, yasalara  göre  kazanmaya hak sahibi olacak olan bu insanlara; “sen, Türk ırkından değilsin” diyerek vatandaşlık  vermemek yolunu mu tutacak? O zaman BM, AB ve diğer uluslararası ilişkilerde bu ırkçı tutumla nasıl yer bulacak? Bu nedenle artık bu konuda, “ Hikmet-i Hükümet” tutumu  değil, toplumsal geniş bir mutabakat ile  yasal ve demokratik kurallı   bir ortam gerekiyor. Bunun için öncelikle vatandaşlık konusunu, “ala keyfalıktan” çıkarmak gerekir. 
Ayrıca esaslı bir nüfus sayımı ile de jure ve de facto nüfusu net olarak bilmek ve Kuzeydeki nüfusun demokrafik durumunu da bilimsel esaslarla ele almak gereklidir. Bu arada Beyaz Kimlik Kartı meselesini netleştirmek esas olmalıdır. Kuzeyde yaşamayı, çalışmayı, yatırım yapmayı seçen insanlara, makul  bir zaman ve diğer bazı kriterler ışığında Beyaz Kimlik Kartı erken ve makul bir zamanda  verilmelidir. Bu kart sahiplerinin, seçme ve seçilme hakkı dışında, vatandaşların sahip oldukları haklara, vergi ve diğer yükümlülükleri yerine getirmeleri temelinde sahip olacakları kurallar konmalıdır. Üstelik bu insanların dini. Kültürel ve diğer özelliklerine bağlı ihtiyaçlarına da cevap vermek gerekir. Bizimle yaşamayı seçen bu insanların,  çocukları için ana dilleri dahil, eğitim ve Kuzeyde yaşayan tüm insanların sağlık, diğer ihtiyaçlarına cevap vermenin  devlet, öncüsü olmalıdır. Bu insanların bizimle barışçı ilişkisinin gelişmesi için politikalar olmalıdır. Aksi, bir birine kapalı toplulukların oluşması demektir. Çok kültürlülük bir zenginliktir. Ama her zenginlik gibi buda; sağlıklı, verimli değerlendirilmezse, başa bela olur. İnsani ve demokratik fukaralığa, belaya yol açar.