Aynı adayı paylaşıyoruz…
Son 17 yılda karşılıklı geçişler nedeniyle ‘hayalleri’ ve ‘gerçekleri’ görme şansımız oldu…
Karşımızdaki toplumu özellikle gençlerin tanıması fena mı oldu?..
Kalıcı bir çözüm olması halinde bu adada nasıl yaşayacağımızı, bölgeleri ayırmanın gerekli olup olmadığını ‘daha iyi tahlil edecek’ duruma geldik…
Ayrıca Türk çarşısı kendine geldi…
Sınır kapılarının açıldığı 2003 yılına kadar Kıbrıs Türk halkını kazıklayanlar, geri adım atmak zorunda kaldı…
Bir usta, bir memleket dönemi ‘büyük ölçüde’ sona erdi…
İlk zamanlar kuzeye geçmek istemeyen Rumlar da; akaryakıtta fiyat farkı ortaya çıkınca tavır değiştirdi…
Akaryakıt için gelenlerin bir kısmı marketlerimize, bir kısmı kuaförlere, berberlere, dişçilere yöneldi…
Fena mı oldu?..
Bizleri tanımalarını istiyorduk…
İyi niyetimizi, daima barış ve dostluktan yana olduğumuzu anlamaları için sınır kapılarının açılması gerekiyordu…
Gelenler bunu gördü…
İçlerinde hala bizlere karşı hala iyi düşünce taşımayan fanatikler vardır…
Bunu biliyoruz…
Hareketlerimizi de ona göre ayarlıyoruz…
Kayıplar büyüktür
Sınır kapılarının 17 yıl sonra Coronavirüs salgını nedeniyle kapatılması her iki topluma da zarar verdi…
Özellikle güneyde çalışan bin 500’ü aşkın insanımız büyük zararlar gördü…
Bu insanlar evlerine ekmek götüremez duruma geldi…
Bir de Pile’de yaşayanların durumuna bakalım…
Onlar da ‘iki arada bir derede’ kaldı…
Kuzeye geçmek isteyenlere engeller çıkarıldı…
Halbuki; onların kuzeyle bağlarının daima güçlü olmasını istiyoruz…
Karma köyde yaşasalar bile onlar bizim insanımızdır…
Gelecekler, ailelerini görecekler, alış-veriş yapıp evlerine dönecekler…
Şimdi bu insanlara yardımcı olma zamanıdır…
Bakınız kapılar iki aydan beri kapalı diye, birçok ithal maddesinde fiyatlar yine tavan yaptı…
Vuran vuruyor, vurdukları yanına kalıyor…
En fazla tüketilen ürünlerin fiyatları, güneye oranla iki misli olabilir mi?..
Maalesef oluyor…
Öyleyse kapıların açılması ‘rekabet’ açısından da son derece önemlidir…
Olumlu kararlar bekliyoruz...
