Kıbrıs’ta her iki toplumun da ‘Avrupa üyesi olarak’ yaşam hakkı vardır…
  Bunun tam anlamıyla gerçekleşebilmesi için çözümün şart olduğunu herkes biliyor…
  Fakat; çözüm olsun diye Kıbrıslı Türklerin güvenlik endişelerini hiç kimse görmezden gelemez…
  İki toplumun birleşmesi için temel şartlardan biri de güvenliktir…
  Nüfusun yüzde 80’ini elinde bulunduran tarafın organize edeceği bir güvenlik sistemi, Kıbrıslı Türkleri kesinlikle tatmin edemez…
  Geçmişin acılarını unutarak hareket edilmesi halinde, geleceğin çok daha tehlikeli olacağını, güneyde ırkçılığın yükselişinden anlayabiliriz…
  Öyleyse; çözüm olacaksa sağlam garanti şarttır…
  Çözüm olabilecek mi veya ne zaman olacak sorusuna hiç kimse bugünden yanıt veremez…
  Kısa sürede ‘dış baskılarla’ sonuca gidilmesi mümkün olabileceği gibi; böylesi bir durum adayı yeniden tehlikeli bir ortama da sürükleyebilir…
  Öyleyse; öncelik iki toplum arasındaki ilişkileri geliştirmek ve ‘karşılıklı güveni’ artırmak olmalıdır…
  Ne var ki; özellikle bizim tarafın bu konuda ortaya koyduğu somut bir proje yok…
  Bırakın proje sunmasını, kara sınır kapılarının iyileştirilmesine de gidilmiyor…
  Metehan gibi Beyarmudu kapısı da işkence yeri oldu…
  Larnaka Havaalanı’ndan uçanlar, yolcu taşıyan araçlar, akaryakıt almak için kuzeye geçen Rumlar, güneye geçen Türkler; herkes işkence çekiyor…
  Ama bizim taraf bu geçişleri kolaylaştıracak herhangi bir adım atmıyor…
  Siyasiler, özellikle iktidardakiler hala kapıların önemini anlayamadı…
  Halbuki; kara sınır kapıları KKTC ekonomisi açısından olmazsa olmazdır…
  Kapılar olmasaydı ne mi olurdu?..
  Lefkoşa, Gazimağusa, Güzelyurt çarşıları tamamen iflas ederdi…
  Güneyde konaklayan turistler kuzeye geçemez, buradan alış-veriş yapamaz, çarşıya para bırakamazdı…
  Rumların akaryakıt alımından sağlanan vergileri düşünelim…
  Böylesi bir fırsatı bile değerlendirememek gerçekten çok üzücü bir durumdur…

Bakın onlar ne yapıyor?..

   Güneyde şimdi genç bir Cumhurbaşkanı vardır…
   Bir yandan müzakereleri başlatmak için kamuoyu oluştururken, diğer yandan dış temasları artırıyor ve bu temaslar sayesinde ekonomik ve siyasi açıdan büyük destek sağlıyor…
   Geçmişte ‘Türk dostu’ olan ülkeleri yanına çekiyor…
   Ürdün Kralı onu askeri törenle karşılayıp, askeri helikopterle Filistin’e gönderiyor…
   Türkiye’nin, KKTC’den daha çok mali destek yaptığı Filistin’in devlet başkanı Abbas, Hristodulidis’i kucaklayıp, desteğini beyan ediyor…
   Bizleri de, bir İngiliz milletvekilinin, bir mahalli gazetedeki makalesiyle avutmaya çalışıyorlar…
   Milletvekili Wilson, KKTC’nin tanınmasına destek vermiş…
   Bundan 20 yıl önce değil bir milletvekili, Lordlar kamarasından 180 milletvekili KKTC’ye destek vermişti ama tanıma olmadı…
   Olamaz da…
   Öyleyse; uyanmalı ve geleceğe yönelik inandırıcı planlar yapmalıyız…
   Gelecekte çözüm olacak…
   Halkı buna hazırlamaktır önemli olan…