Geçen gün, bir arkadaşımla sohbet ederken, sosyal medya hakkında konuştuk. 

Sosyal medyanın, özellikle haber anlamında ve insan ilişkileri hakkında o kadar da masum olmadığını düşünüyoruz.
Teknoloji ilerlemesine ilerledi de, sosyal medya yüzünden insan ilişkileri de tökezlemiş durumda...
Tabii ki dozu artmadıkça, kontrollü bir şekilde kullanıldığında, yani sağduyulu olarak sosyal medyaya yaklaşıldığında, insana artısı olan bir katalizör...
Bütün mesele o ince sınırı bilmek...
Hani sadakat gibi... Ne demişti Tuncil Kurtiz; “Ölüm gibidir sadakat, bir kere o çizgiyi geçtin mi, geri dönüş yoktur”…
Bu sınırın bilinmemesi yüzünden, günümüzde ilişkiler; “al, tüket ve at” formülüne göre gidiyor. 
Sadece bir dokunma ile erişebileceğiniz, gerçek mi olduğu hala tartışılabilir bir sanal dünya ve sosyal medya ağında yuvarlanıp gidiyoruz. 
Sadece bir dokunma ile aldığınız beğeniler, sizde içi boş, gerçekte sahte olan bir özgüven balonu yaratıyor.  
Yüzlerce tıklanma ile mutlu olmaya çalışıyoruz.
Bir tıklamayla hoşlandığınız birisine çiçek yolluyorsunuz, hem de hiç nefes tüketmeden, hiç yerinizden kımıldamadan; trajik ve komik aslında...
Bir zamanlar ruhunuzda, yüreğinizde ve dudaklarınızda sakladığınız, gözünüzden sakındığınız her ne varsa, artık sadece parmaklarınızın ufak dokunuşlarında... 
Maalesef teknoloji, insana ait hemen hemen tüm duyguları söküp atıyor ruhundan ve hücrelerinden...
Hiç bir şey uzak değil, sadece bir tıklama mesafesinde ama unuttuğunuz bir şey var, gözlerinizi ayırmadan baktığınız o dünya, bir sanal dünya...
Ben sosyal medyayı dozunda kullanmayı seviyorum. Yaptığım akrilik ve yağlıboya resimlerimi bu sayede sizlerle paylaşıyorum. Yazdığım köşe yazılarım, gazetede çıksa bile, sosyal medya üzerinden daha fazla okunduğunu biliyorum ve bundan mutluluk duyuyorum.
Anlatmaya çalıştığım sanal dünyaya fazlası ile kendinizi kaptırdığınızda, insan sevdiklerinden de, kendinden de ve en önemlisi içindeki çocuktan da kopar...
Sanal âlemde her şeyin göründüğü gibi olmayabileceğini, yanılmanın kolay olduğunu unutmadan kendinizi fazla kaptırmamak... 

Bir de işin başka bir boyutu var;  “Elimi sallasam, internette onlarcasını bulurum,” deyip, o bulacağı insanlardan medet umuyor.
O yüzden sizi kaybetse bile çok da bir şey ifade etmiyor ona... 
Bu şık olmadı, diğer şıkka geçelim diyebiliyorsunuz…
“Başka sevgilerde teselli bulma çabanız varken, bir insana sadık kalabilmenin gururunu asla tadamayacak olmanız ne büyük bir kayıp...”
Dünya sadece sosyal medya değil... 
Bugün, iki gündür devam eden fırtına sonrasında, biraz soğuk olmasına rağmen, ilkbaharın bize göz kırptığı bir gündeyiz. Masmavi bir gökyüzü var. 
Her şeyin tomurcuklanıp çiçek açtığı, insanların nefeslerinin bile daha bir heyecanla attığı, gerçek bir dünyadan size mutlu bir hafta diliyorum...