Kuzey Kıbrıs’ta işler iyi gitmiyor…
Meclis’te 26’yı bulmakta zorlanan bir hükümetle ülke sorunlarına çözüm getirilmesi beklenemez…
Ancak; 3 yıl önce de durum böyleydi…
CTP-HP-DP ve TDP’li 4’lü koalisyon hükümeti 27 destek oyu ile göreve gelmişti...
Meclis’te sandalye sayısının 50 olduğunu dikkate alırsak; 26 veya 27 destekle hükümet olmak ‘sancılı bir sürece girmek’ demektir…
Öyleyse; küçücük bir ülkede niye ‘sancılı hükümetler’ kuruyoruz…
Elbette bunun farklı nedenleri vardır…
Bir tanesi gerek sağ, gerekse solda aynı görüşleri paylaşan insanların farklı partilerde toplanması ve oyların bölünmesidir…
Bir başka neden ise seçim sistemidir…
Barajın yüzde 5 olması, koalisyonlara davetiye değil midir?..
Madem ki; partiler arasında uzlaşı sağlanamıyor ve bütünleşme olmuyor; o zaman barajı geçme sınırını yükseltmek de bir çözümdür…
İkinci deneme
Genel seçimlerden bu yana üç yıllık süre içinde ikinci hükümet denemesi UBP-HP koalisyonuydu…
Ve bu koalisyon hükümeti toplamda 30 sandalye ile kurulmuştu…
Fakat onun ömrü de uzun olmadı…
Halkın Partisi ilk 4’lü hükümetten Serdar Denktaş’ın devletten ‘arsa kiralaması’ yüzünden
ayrılmıştı…
UBP ile iplerin kopmasının nedeni ise Maraş’ın kısmen açılmasıyla ilgili kararın HP’den habersiz duyurulmasıydı…
Maraş’ın ‘gerekli önlemlerin alınması’ kaydıyla kısmen açılması projesini gündeme getiren ve ilerleten HP lideri Kudret Özersay olduğu halde, dönemin UBP Genel Başkanı ve Başbakanı Ersin Tatar Ankara’ya giderek, bu konuda resmi açıklamayı Cumhurbaşkanı Erdoğan’la birlikte yapmıştı…
Başbakan Tatar, son dakikaya kadar Ankara ziyaretinin nedenini açıklamayınca HP koalisyondan çekilme kararı almıştı…
Geçelim sonuncusuna…
Yani şimdiki hükümete…
KKTC gibi sorunlarla boğuşan bir ülkede 3 yıl içinde üçüncü hükümeti UBP-DP-YDP kurdu…
Üç partinin şu anda 26 milletvekili var…
Bunlardan bir tanesi oturuma katılmadığı zaman, Meclis genel kurulu toplanamıyor…
İvedilik arz eden yasalar dahi Meclis’ten geçirilemiyor…
Cesur kararlar lazım
Öyleyse yaşanan bu kadar acı gerçeğe karşın artık cesur kararların alınması gerekiyor…
Yeni bir seçim yasası ve barajın yükseltilmesi…
Bölgeciliğin kaldırılması…
Yani 6 ilçeden milletvekili seçmek yerine tek bölge seçimine geçilmesi…
Böylece seçilen kişinin “Ben tüm KKTC’nin milletvekiliyim, tüm bölgelere hizmet edeceğim” diyebilmesi ve bu yolda ilerlemesi…
Benzeri önerileri üç yıl önce de yapmıştık…
Dikkate almadılar…
Ya da önemsemediler…
Şimdi ise “zaman kalmadı” diyorlar…
İstek varsa zaman da vardır…
Uzlaşı ile meclisi açarlar ve gerekli değişimleri yaparak halkı sandığa götürürler…
Her şeyin başı iyi niyet ve cesarettir…
Zenginlikler içinde kurduğumuz KKTC nin bugün geldiği nokta içler acısıdır! Her yaptığımız açılım gibi tek taraflı Maraş açılımını da yüzümüze gözümüze bulaştırdık BMGK ve Beş Daimi Üyenin GK seyi kararı olan Maraş’ın BM ye ve Yasal Sakinlerine devri kararı Yok sayılarak ben yaparım olur mentalitesi ile Maraş’ın bir kısmını açtık ilan etmekle Dünyayı karşımıza aldık Maraş’ın BM siz açılamaz olduğunu bildiğimiz halde ve Tüm Dünyanın bizi kınaması neticesinde Maraş’ı açtık
Peki açtık da Ne oldu acaba ! Binlerce Rum Maraş’a geri mi döndü ! Dünya bize Bravo mu dedi ! Cumhurbaşkanımız Maraş’ı Las Vegas yapacağız diyor ! Sayın Cumhurbaşkanı önce bu haliyle KKTC yi bir Uganda olmaktan kurtarabilecek mi acaba !!