Üç günlük dünyada, insanların yarınlara dair umutları hiçbir zaman yok olmaz. Bazen tükenebilir, bazen yorulabilir, bazen de inancını yitirebilir. Aldatıldığını düşünürsün adına umut denilen bu beklenti karmaşası ile... İşte tam o noktada bakarsın ki umut sana göz kırpıyor; hem de hiç beklemediğin bir yerlerde… Mesela gökyüzündeki bulutların arasından, mesela yarı aralanmış duran bir kapının eşiğinden… Bazen de şu andaki gibi, gecenin henüz erken bir vaktinde, aşk gibi aydınlık bir gecede, gök kubbeden dünyaya gülümseyen ayın parıltısından…
Hayallerimiz, isteklerimiz, arzularımız ve sevinçlerimiz hemen düşündüğümüz an gerçekleşseydi, sizce elde ettiklerimizin kıymetini bilecek miydik? Bu yüzden adına yarın dediğimiz bir zaman dilimi var… Umutların hep yeşerdiği, asla solmadığı…
Elbet bir gün olacak…
Elbet bir gün gelecek… 
Elbet bir gün gideceğim…
Elbet bir gün sevecek; gibi umutlarımız var...
Kimisi belki de hiçbir zaman gerçekleşmeyecek olan, kimisi belki de kısa bir sürede olabilecek hayaller… Ne olursa olsun, insanlar nefes aldığı sürece bazen karamsarlığa kapılsalar bile, umut etmekten vazgeçmezler. Yine de zaman zaman umutlarını kaybetme noktasına gelirler, buna rağmen,  içten içe inançlarını kaybetmezler. Yaşama dair umutlar, ölene dek sürer…
Ne kadar kötü bir durumda olursa olsun, ne kadar çaresiz olursa olsun, göğsünün içinde, yüreğinin en derinlerinde bir ses duyarsın, “umudunu kaybetme” diye…
İnsanın mutluluğuna giden bir köprü gibidir umut etmek…
Geçenlerde okuduğum bir cümleyi de paylaşmak istiyorum, “ümit inatçıdır, beklemeyi ancak o bilir… Comtesse Dyan”
Doğrudur… Sabır kalkan olunca, insan bekler; umutla, aşkla, sabırla, özgürce…
İnsan hiçbir zaman vazgeçmez yaşamaktan, en umutsuz anlarda bile nefes alır, çünkü umudu vardır yarınlara karşı, çünkü umudu vardır herkesten sakladığı; belki bir gün olur diye… 
Bir kez umudunu kaybedersen bir daha onu kazanman, ona inanman zor olur. Bu yüzden uyandığımız, yaşadığımız her güne dair şartlar ne olursa olsun hayallerimizin, isteklerimizin gerçekleşme umudunu yitirmemeliyiz.
Hayat zaten bir yolculuk, gidiyoruz gündüz gece… 
“Bir bedene aşk ateşi dolmazsa 
Sevda yolu bir menzile varmazsa 
Yaşanır mı hayat umut olmazsa 
Umut fakirin ekmeği ye Memet…” Fahri Işık…