Kuzey Kıbrıs’ta işler iyi gitmiyor...
   Hemen her yerde, her sektörde sıkıntı vardır...
   Yaratılan kötü sistem nedeniyle insanlar ‘çıkar yarışına’ sürüklenmiş, dost ve arkadaşların yanı sıra, aileler birbirine düşürülmüş...
   Özellikle de seçim dönemlerinde ve hükümet değişimlerinde, tayin ve terfilerde inanılmaz kırgınlıklar yaşanıyor...
   Küçük köylerde bile insanlar kutuplaşıyor...
   Başka ülkelerde böyle mi oluyor?..
   Başka ülkelerin seçimlerinde, insanlar bizdeki gibi kapıştırılıyor mu?..
   Menfaat vaatleri ile aileler arasında bile kırgınlıklara yol açacak sinsi politikalar yürütülüyor mu?..
   Elbette değil...
   Batılı ülkelerde vatandaşın siyasetle ilgilendiği tek gün seçim günüdür...
   Herkes olgun bir şekilde sandığa gider ve oyunu kullanır...
   Hiç kimse seçim öncesinde, taraf tutma konusunda tehdit edilmez...
   Edilemez de...
   Tehdit ağır bir suçtur...
   İftira da öyle...
   Peki KKTC’de nasıl bir demokrasi var?..
   İhbarsız grev hakkı...
   Küfür serbestliği...
   İftira kampanyası...
   Siyasi parti rozetine göre makam?..
   Böylesi bir yapının bizleri iyiye götürmediğini anlamış olmalıyız...
   Öyleyse; daha fazla zaman harcamadan yanlışları ortadan kaldıracak adımlar atmalıyız...
   Kıbrıslı Türkler; ne istediklerini, nasıl bir yönetim, nasıl bir demokrasi arzuladıklarını ortaya koymalıdır...

Umutsuzluk çöküşü hızlandırır

  Bir kısım insanımız, yaşanan sıkıntılardan bunalmış olduğu için “olsun da nasıl olursa olsun” diyerek, bugünkü çıkmazlardan kurtuluş yolunun çözüm olduğunu düşünüyor...
   Bir kısım insan ise ‘her şeye rağmen’ KKTC’nin yaşatılmasından yanadır...
   Önce çözüm seçeneğine bakalım...
   Nasıl olursa olsun mantığına göre gidilirse, tek egemenlik Rumlarda olur...
   Türkiye’nin garantörlüğü sulandırılır...
   Kıbrıslı Türkler; bir anda 1974 öncesinden daha da kötü bir duruma düşer...
   Korkunç bir göç dalgası yaşanır...
   Önümüzdeki iki seçenekten biri de KKTC’nin devamıdır...
   Rumlara güvenmeyen insanlar, ikinci seçenek üzerinde durdukları takdirde, ciddi bir endişeleri vardır...
   O da KKTC’nin yetersizliği ve yönetim beceriksizliğidir...
   Bu şekilde gider mi?..
   Asla gitmez...
   Hırsızlık, yolsuzluk ve suistimal yapanların, uyuşturucu kaçakçılarının, şiddete başvuranların yargılanması ve sonuç alınması yıllar alıyor...
   Bunların bir kısmı ‘yasal boşluklardan dolayı’ hak ettiği cezayı almıyor...
   Peki bu tür sorunları nasıl aşacağız?..
   Elbette ciddi adımlar atarak...
   Bir kısım insanı gücendirme pahasına doğru kararlar alarak...
   Bunu yapabilmek için de önce siyaset temizlenmeli...
   Aynı çizgideki partiler birleşmeli...
   Başkanlık sisteminden korkuluyorsa; tek bölge seçimine geçilmeli...
   Gelinen noktada siyasetin artık farklı bir yöntemle halka moral verecek düzenlemelere gitmesi son derece önemlidir…
   Aksi halde ‘Yapanın yanına kaldığı’ bugünkü sistem bizleri asla ileri götüremez...
   Tam tersi bir süre sonra bu ülkede baş edilemez sorunlar yaşanır...
   Siyasiler karar vermeli...
   İstedikleri düzen bu mudur?..
   Değilse doğru yol bulunmalıdır...