Yolsuzluk soruşturmaları ile ilgili gelişmeler, toplumsal ruh halimizin bir kez daha ortaya çıkmasına neden oldu. Hepimiz soruyoruz: Bu yolsuzluk soruşturmalarının amacı nedir?
Ortada “yolsuzluk” varsa, bazı yurttaşlarımız sahte diplomalar edinmiş ve bunları kullanarak kamu görevinde yükselmişlerse hem onlar hem de onlara bu diplomaları sağlayanlar hakkında soruşturma yapılması “normal” değil mi?
Bu soruya da çok farklı yanıtlar veriliyor. Bu polis komutanının elleri kelepçeli olarak mahkemeye çıkarılmasını, bir subayın soruşturmasının bu şekilde sürdürülmesini normal bulmayanlarımız çoğunluktadır galiba… Soruşturmaların bu şekilde yürütülmesini “bir yerlerden düğmeye basılması” olarak görenler olduğu gibi, bu soruşturmalar neticesinde toplumda ciddi bir değişim yaşanacağını ileri sürünler de oluyor.
Bana sorarsanız bu soruşturmalar, “toplumsal bir değişimin habercisi” olarak görülemezler. Bir tek üniversitenin kapağının açılmasıyla ortaya bu kadar “pislik” çıkmışsa daha başka yerlerde neler vardır, kim bilir?
Birileri, “koşun Güzelyurt’ta zahmetsiz diploma dağıtıyorlar” diye tellala mı ki çok sayıda insan Güzelyurt’taki üniversiteden sahte de olsa diploma temin etme cesaretini gösterebildi? Yoksa bizzat bu tür işleri takip ederek suçluları yakalamakla görevli polislere giderek “gelin size sahte diploma verelim” diye teklifte bulunma cesaretini gösterenler mi türedi? Bunu teklif edenler veya bu teklifleri kabul edenler bu olayın taşıdığı riskleri hesap edebilecek kapasitede değiller miydi? Yoksa çoğu zaman olduğu gibi, “Ne olacak yahu… Başkalarının yaptıklarını görmüyor muyuz? Hiçbir şey olmaz!” kanaati o kadar yerleşmiştir ki sahte diploma almanın veya vermenin hiçbir olumsuz sonucu olmayacağına mı hükmetmişlerdi?
Topluma egemen olan ruh hali ve ilişkiler böyleyse, daha başka kurumlarda, çok daha büyük çıkarlar elde etmenin mümkün olduğu yerlerde kim bilir neler olmuştur, neler? Eğer böyleyse, bu sahte diploma olayı buz dağının su üzerinde görünen kısmı bile değildir; toplumumuzun içinde debelenmekte olduğu pisliğin çok ama çok küçük bir örneğidir. 
Zaten, bu sahtekarlık ve yolsuzlukların “fazla eşelenmemesi” gerektiğine dair inanç da yaygınlaşıyor. Üniversitelerin ekonomi için büyük bir kaynak yarattığı ileri sürülerek bu soruşturmanın mümkün olduğunca “üstün körü” sürdürülmesini ve yolsuzluğa kaynaklık eden düzenin değişmesi için önlem alınmamasını beklemek en gerçekçi beklenti olacaktır.
Bu öngörüyü desteklemek için daha başka örnekler de verilebilir:
Battığı söylenen Doğu Akdeniz Üniversitesi’nin kurtarılması için devletin katkı yapması konuşulurken üniversitenin sürdürülebilir hale gelmesi için alınması gereken önlemler konuşuldu mu? Konuşulmadı? DAÜ ciddi bir denetimden geçirildi mi? Geçirilmedi!
Elektrik Kurumu’nu türlü şekillerde zarara uğrattıkları raporlanmış olan yöneticilere ne olacak biliyor muyuz? Bilmiyoruz, ceza alıp almayacaklarından emin değiliz!
Daha dün, yüzlerce kamu görevlisinin göreve gitmeden maaş aldığı ileri sürüldü. BU bir tür yolsuzluk değil mi? Kamu görevlilerinden sorumlu olanlar bunu ne doğruladı ne de yalanladı. Belli ki bu düzen de olduğu şekilde devam edecek.
Devlet teşvikleri ile ayakta duran sektörler, kamu kaynaklarını haksız yere sömürmüyor mu? Devlet kaynaklarının daha etkin kullanımını öngören bir tartışma veya değerlendirme olmadığına göre bu düzen de aynen devam edecek demek değil midir?
Aslında kamu kaynaklarının verimsiz veya toplum çıkarına olmayacak şekilde kullanılmasını da “yolsuzluk” olarak değerlendirmek gerekiyor. Oysa biz sadece diplomalar üzerinde çalışıyoruz. Nasılsa belgelenebilecek bir yolsuzluk veya usulsüzlük ile buna neden olarak çıkar sağlayanlar, suçlu bulunmaları halinde cezalarını çekeceklerdir ancak bunun bir düzen değişikliğine neden olmasını beklemek “büyük bir hayaldir” ve gerçekleşmeyecektir.

Ne oldu da bu soruşturmalar başlatıldı diye soranlar var? Bu sorunun gündeme gelmesi bile yolsuzluğun “normal”, soruşturmanın anormal olarak kabul edildiğini gösteriyor…