Ekonominin dibe vurduğu pandemi sürecinde neredeyse son 6 ayı Cumhurbaşkanlığı seçimleriyle geçirdik…
   Sırada UBP kurultayı var…
   Kurultay sonrasında yeni hükümeti kurma çalışmaları başlayacak…
   UBP-CTP mi?..
   Yeniden UBP-HP’mi?..
   Yoksa bir kadın milletvekilinin Başbakanlığında, parlamento dışından atanacak bakanlardan oluşacak ‘Milli Mutabakat Hükümeti’ mi?..
   Bu sonuncusu ülke için en yararlısı olabilir ama parlamento içindeki partilerin buna onay vermesi çok zordur…
   Hatta mümkün değildir…
   Çünkü son 40 yılın siyaset anlayışı “en iyisini parlamentoya girenler bilir” anlayışı vardır…
   Ve parlamentoya girmenin temelinde ‘bakan olmak’ vardır…
   İnsanları da bu kültüre alıştırdıkları için “benim işimi falan yapar” diyerek, o şahsın bakan olması için büyük uğraşlar verilir…
   Küçücük ülkenin gelmiş olduğu son nokta budur…
   Bakan olunca ülkenin sorunlarını çözemeyeceğini, hatta daha da geriye gidişine seyirci kalınacağını hemen herkes bildiği halde, bu siyasi anlayış değişmiyor…
   Hiç kimse de bunun değişmesi yönünde uğraş vermiyor…

Kendi kendimizi kandırmayalım

   UBP-CTP koalisyonu parlamentonun çoğunluğunu temsil edebilir…
   Ancak bu iki zıt partinin, geçmişte olduğu gibi yeni bir denemede ülkeye ve topluma verebileceği ne vardır ona bakmak lazım?..
   Daha önceki hükümet programlarında yer aldığı halde bir türlü gerçekleşmeyen reformları yapabilirler mi?..
   Eğitim ve sağlıkta tam güne geçilebilir mi?..
   Batmış kurumlar özelleştirilebilir mi?..
   Su ve Karayolları dairelerini tatile gönderme veya bu dairelere 100’er tane ‘teknik işleri yapacak’ personel alınabilir mi?..
   Devlet kurumlarında ek mesai uygulaması sonlandırılabilir mi?..
   Telekomünikasyon ve KIB-TEK’te, özelleştirme olmasa bile ‘özerkleşmeye’ gidilebilir mi?..
   Tüm müşavirlerin devletteki görevlerine dönmeleri sağlanabilir mi?..
   Bunların cevabı “evet” ise buyursun gelsinler…
   Cevap “hayır” ise, bu topluma daha fazla zarar verilmesin…