Eşyalarımı eve taşıdıktan sonra önce kuşların yemliklerini doldurdum. 
Hafta sonunu arkadaşlarımla geçirmiş ve onlar uyanmadan çıkmıştım. Kahvaltısız; kuşlardan bile açtım ve açlığa hiç tahammülüm yoktur. 
Ama önce misafire hizmet, diye düşündüm. 
Kuşlar mı misafir ben mi bu bahçede, o ayrı hikâye. 
Kuşlar aç mı tok mu, o ikinci bir ayrı hikâye. Muhtemelen değillerdir. 
Uzman değilim ama izlediğim kadarıyla kuşların saatlerine hâkim olan üç şey var, yavru bakmayı saymayacak olursak: karın doyurmak, sevişmek ve oynamak. 
Bu da kuş olmayı mutlu bir varlık biçimi yapıyor.
 
Son birkaç yıl içinde bahçeme uğrayan kuşların çeşidi de sayısı da arttı. Bunda bahçeyi yaban hayat için mümkün olduğu kadar dost bir yer hâline getirmemin rolü var sanırım. 
Nasıl yaptın bunu diye soracak olursanız... Yapmaktan çok yapmayarak diyebilirim. 
Amacım bahçeyi sadece kuşlara değil yılan, kirpi, kertenkele, tilki, böcek, solucan, mantar gibi yaratıklara da yuva olacak ortama kavuşturmak, arıların ve kelebeklerin uğrak yeri yapmaktı.
Orijinal vaziyette buğday ve arpa tarlası olan bahçeyi kendi hâline bıraktım. 
Yağmurlu ve serin aylarda çayır, çimen, ot duvardan duvara halı gibi her yeri kapladı. Kır çiçekleri bollaştı. Sarmaşıklar servilerin tepesine tırmandı. 
Burada geçen sene sarmaşıklarla ilgili olarak yaptığım bir aptallığı anlatmalıyım: 
Nedense ağaçları boğacak diye endişelendim ve bir gün köklerine yakın yerlerinden kesip aşağı indirmeye başladım. Bu arada çevremden telaşlı kuş ötüşleri gelmeye başladı ama ben onları daha sonra düşününce duydum. İnen kıvrım kıvrım sarmaşık buklelerinin arasında iki boş kamış bülbülü yuvası vardı. Telaşlı sesler onları yapan kuşlardan geliyordu. Bir süre bu kuşlar bahçeden kayboldu ve çok üzüldüm, ama fazla sürmeden geri döndüler.
Budama amaçlı kestiğimiz dalları yakmayarak bir yere yığıyoruz. Bunlar funguslardan böceklere birçok canlı için gıda ve sığınak oluyor. Çürüdüklerinde toprağa zenginlik kattıkları için oradan güçlü bitkiler fışkırıyor. 
Taş setin dibine diktiğim yasemini budamayarak yeşil bir kubbe ve doğal sığınak hâline getirdim. 
Yapmak istediğim şey bahçemi yabanileştirmek, yaşam alanı süratle tükenmekte olan yaratıklara yeni bir saha ve gıda deposu yaratmaktı.
 
Bunu bahçesi olan herkesin yapması lazım. O kadar da zor değil. Yapılacak iş kendiliğinden çıkan otları ve kır çiçeklerini sökmemek, bahçenin bir köşesine kuru dalları ve düşen yaprakları istiflemek, kelebek ve arı çeken çiçekler dikmekten zahmetli değil.
İngiltere'de Kraliyet Bahçe İşleri Derneği RHS, ülkedeki 28 milyon bahçeyi bu şekilde bir tabiatı koruma ağına çevirmek için kampanya sürdürüyor. 
RHS’nin bu sayfasından birçok şey öğrenebilir: https://www.rhs.org.uk/get-involved/community-gardening/resources/wildlife?type=0&tag=