banner564

Bildiğimiz dünya, bilmediğimiz dünya

Bildiğimiz dünya kayboldu.
Çok önceden kaybolmuştu da o konuyu konuşmak istemezdik, konuşanları da dinlemek...
Covid-19’un gelip dilimizi çözmesi gerekti.
“Bildiğiniz dünya artık yok,” dedi Covid-19 ama ayrıntıya girmedi. 
Ne kadarı yok? 
Daha da mı yok olacak? 
Nereye kadar?
Bildiğimiz dünyaya geri dönüş yolu var mı?
Ne yapmalıyız?
Bunları açıklamadı.
Bize bıraktı.
Biz…
Dürüst olmak gerekirse, bildiğimiz dünyanın kaybolduğuna hâlâ inanmak istemiyoruz.
O dünya tatlıydı be!
Süpermarketlerin rafları her zamanki gibi dolu, manavlardan meyve sebze, butiklerden lüks taşıyor. Taksitle Mersedescik bile 
alabiliyorsun. İsviçre’ye kayağa gidemediniz ama işte aşı çıktı. Birkaç ay sonra kapılar açılır, her şey normale döner. Paranız dolarda. Rahat olun.
İklim değişikliği? 
Benden sonra gelecek olanlar düşünsün. 
 
Doğa iflas ediyor, gökyüzünde kuş, yeryüzünde yabani hayvan kalmıyor, arılar kelebekler mahvoluyor, denizler çöplük oldu, balıkların eti kemiği ağır metal yüklü… 
Boşveer… Ayağını sakınarak basma. Bir çaresini bulurlar.
Kapitalist sistem karaciğere benzer, çocuklar. Tam iflas edinceye kadar çalışır. 
Sonra? 
Sonra sana hadi eyvallah. 
Dur yahu. Ne güzel yaşıyorduk! 
Nereye?
Ümit yok. Ama kavramak kolay değil.
Bu Pazar sabahı, yılın üçüncü günü bulunduğum yerde sükûnet hâkim.
Kuşlar – onlar olanların ne kadar farkında? – kafaları yemlikte, uçup gelerek ve giderek kenevir tohumlarıyla şişmanlıyorlar.  Toplanmayı bekleyen portakallar, açılmaya hazırlanan nergislerle bahçe sakinlik nefesi alıp veriyor.
Fakat geçen yılki Nobel Edebiyat Ödülü’nü alan Amerikalı şair Louise Glück’ün bu sabah okuduğum Bir Çocuk Masalı (A Children’s Story) adlı şiirinde yazdığı gibi;
 
 “… ama gerçek olan sakinlik değil./ Gerçek olan umutsuzluk./Hiçbir ümit kalmadı./ Onu tekrar bulmak istiyorsak / Kaybolduğu yere dönmemiz gerek/.”
 
Orası neresi? Ben biliyorum. Çoğu, hatta belki herkes, arkada kalacak ama. 
Ve dönsek bile sakinlikle başlayıp yeniden ümitsizliğe varmayacağımız ne malûm?  

YORUM EKLE
YORUMLAR
Güneri Cıvaoğlu
Güneri Cıvaoğlu - 3 yıl Önce

Sevgili Metin gene de Çetin Altan söylemiyle “bir avuç ışık” olmalı

Metin Münir
Metin Münir @Güneri Cıvaoğlu - 3 yıl Önce

Belki vardır da, Güneri, ben göremiyorum. Sen görüyorsan bana da göster :-)

www.aliozdemir.net
www.aliozdemir.net - 3 yıl Önce

İyi ki varsınız. Sizi 1989 yılındaki Güneş gazetesi yazılarınızdan beri takip ediyorum.
Saygılar.
Bolu

Uğur Eken
Uğur Eken - 3 yıl Önce

Sevgili Metin,
Çok güzel toparlamışsın hâlimizi. Bence gene çözüm yolu açık ama ne yazık ki bu insan yapısıyla mümkün olamayacak gibi...?!

Metin Münir
Metin Münir @Uğur Eken - 3 yıl Önce

Gibisi kalmadı gibi ...

ali özdemir
ali özdemir - 3 yıl Önce

1975 yılında kıbrısta askerdiminsanlar keyifli ve umutluydu

Turkish power
Turkish power - 3 yıl Önce

Kürtçe propagandanı görmek zorundamıyız

Uğur Hüseyin SEZGİN
Uğur Hüseyin SEZGİN - 3 yıl Önce

Umut,en büyük kötülüktür,çünkü işkenceyi uzatır.Nietzsche.

ruh ikizi
ruh ikizi - 3 yıl Önce

Elinize sağlık Üstadım.Kapitalizmi, kara ciğere benzetmeniz çok hoş oluş.Özletmeyiniz.

Bir Vatandas
Bir Vatandas - 3 yıl Önce

Izninizle ben bunu suraya birakivereyim, ilgelen olursa baksin. Dogu Akdenizdeki canli turlerinin kuresel isinma nedeniyle nasil yok olmakta olduguyla ilgili bir yazi.

https://phys.org/news/2021-01-eastern-mediterranean-species-collapse.html


banner608

banner474