Olağanüstü aptal bir filmi izlemeye yeni başlamıştım ki elektrik gitti. 

Saat yediyi biraz geçiyordu. Mümkün olduğu kadar aptal bir film seçmiştim, çünkü izlemek için hiçbir gayret sarf etmek istemiyordum. Ondan tek istediğim uykumu getirmesiydi. 

Son zamanlarda uzun uyumak ve erken kalkmak için saat onu geçirmemeye çalışıyorum. Dokuzda yattığım bile oluyor. 

Gittikçe babama benziyorum galiba. Akşamüstü, emekli olduktan sonra çalışmaya başladığı süpermarketten gelince yemeğini yiyor ve annemi mutfakta bırakıp yatağına gidiyordu. Karanlık olmadan. 

Yaz günlerinde onu don atlet çıplak ayaklarla orta kattaki mutfağın merdivenlerinden inip eskiden benim yattığım odaya uyumaya giderken görüyorum. Artık hanaya çıkamıyor. Çok yavaş yürüyor. Beni görüyor ve hafifçe kaşlarını kaldırıyor: “Seni gördüm ama ne sana söyleyecek bir şeyim var ne de, olsa bile, söyleyecek takatim.” Kapıyı arkasından çekiyor ve hayatlardan çıkıyor. 

Son zamanlarıydı.

Doğduğunda insana bir ölçü enerji veriliyor. O enerji yaşadıkça tükeniyor ve sona doğru bitmeye yüz tutuyor. Yaşlıların yavaş olmasının, kenara çekilmelerinin nedeni budur. El fenerinin, tükenmeye yaklaşınca pilinin verdiği ışığının azalması gibi. Sonunda konuşacak gücü bile bulamıyorlar. Hayat boyu söylemek isteyip de söyleyemediklerini gider ayak anlatmasınlar diye belki.

Enerji tükenince hayat da bitiyor.

Elektrikler gidince şöminede yanan odunların ışığı ile kalıyorum. 

Odunların yanarken çıkardığı ses denizin sesi gibi hiç değişmiyor. 

Kalkıp mum yakabilirim ama uzanıp gözlerimi kapatmayı, ateşin sıcaklığında gevşemeyi yeğliyorum. Birisi “ışıkları ve televizyonu kapat ve karanlıkta birkaç saat koltukta uzan,” dese bu öneriyi gülecek kadar saçma bulurum, ama zorunlu olunca yapıyorum ve hoşuma da gidiyor. 

Odunlardan biri daha büyük bir iştahla yanmaya başlıyor ve verdiği şavk artıyor. 

*

Adam, adam öldürmekte dünyanın en iyisi idi ama öldürülüyor. İş ortakları onun yerine oğlunu eğitecekler çünkü onda babasından geçen ama farkında olmadığı, onu adam öldürmekte dünyanın en iyisi yapacak yetenekler var. Oğul (James McAvoy) bir şirketin muhasebe şirketinde çalışan pısırık ve haysiyetsiz biri. Loser’in önde gideni. Kız arkadaşı onu bir arkadaşıyla aldatıyor ama bilmesine rağmen onlarla yüzleşmekten kaçınıyor. Babasını öldüren onu da öldürecekken bir kadın tarafından kaçırılıyor (Angelina Jolie). Morgan Freeman babasının yerine geçmeyi kabul etmezse öldürüleceğini söylüyor ve elektrik hadi bana eyvallah diyor. 

Filmin gerisini görmeye gerek var mı? McAvoy babasından bile üstün bir öldürücü olacak, babasını öldüreni öldürecek, Jolie ona âşık olacak, kız arkadaşı ve iş arkadaşları kıskançlıktan çatlayacak. 

Pahalı arabalarda bol kaçma kovalama görüntüleri olacağını da tahmin etmek zor değil.

Neden bu aptal filmleri çekiyorlar? 

*

Ateşin sesine yağmur katılıyor. Kendimi tutmasam uyuyabilirim. Gözlerimi kapıyorum ama uyumuyorum. Yorgunluğumun yerini dinlenmişlik alıyor. Kesinti bir saat sürecek. Işıklar geri gelince daha az aptal bir film arayacağım.