Birkaç gece önceydi. Kendimi iyi hissetmediğim için erken yattım. Yatar yatmaz ateşim çıktı. Alev alev yanmıyordum ama alnım sıcaktı. Titretme tutmasına yakın gibiydim. Birkaç defa uyandım ve ıslanan tişörtümü değiştirdim. Yanımda yatan ve hemen hemen her gece deliksiz sekiz saat uyuyan mutlu insanlardan olan Espasito, ışığı yakmama rağmen uyanmadı. 

Uyandığımda daha iyi gibiydim. Geceki acıklı durumumu Espasito’ya naklettim. Uzandı ve alnıma dokundu ve “Eh, biraz ateşin varmış,” dedi. 

Sonra teşhisini koydu. “Erkek gribi olmuşsun.” 

Gribin kadını erkeği olduğunu ilk defa duyuyordum.

“O da nedir?”

“Zatürre tadında yaşanan basit bir nezle. Sadece erkekler yakalanıyor.”

Jetonun düşmesi gecikmedi.

“Ben burada ölümle cebelleşiyorum sen dalga geç,” dedim.

Espasito’nun dudaklarında zalim bir tebessüm dolaştı.

“Hem nereden biliyorsun erkek gribi olduğumu?” diye sordum.” Öyle bir şey mi var?” 

“Bilmeyen var mı?”

Nereden kaynaklandığını şöyle hikâye etti. 

“Adamın biri hafif bir nezle ile uyanmış. İnleyerek eşinden ambulans çağırmasını istemiş. Kadın telefon etmek için aşağı inerken merdivenlerden yuvarlanmış. Beş kaburgası, bir bacağı, bir kolu ve burnu kırılmış. Ambulansçılar gelince ‘Beni de götürün,” demiş. ‘Götüremeyiz,’ demişler. ‘Onun durumu daha ağır. O erkek gribi.’”

“Ha ha ha,” dedim. “Çok komik. Gülmekten ölüyorum.”

“Dalga geçmiyorum vallahi. Böyle bir hastalık var.”

Telefonunda bir şeyler tıkırdattı ve bana ekranına çıkan şu bilgiyi gösterdi. ”Semptomlarının şiddetini abarttığı düşünülen bir erkeğin yaşadığı soğuk algınlığı veya benzeri küçük bir rahatsızlık.”

“Bir şey abarttığım yok,” dedim. 

Ve ekledim: “Bu ambulans hikâyesini muhakkak evli kadınlar çıkarmıştır. Kocaları grip olduğunda fazla şımarmasınlar diye. Pre-emptive bir hareket. Çok çakalca.”

O, ne diyeceğini düşünürken inisiyatifi kaptırmamak için devam ettim.  

“Ya da bu hikâyeyi ‘bana içine maydanoz, kereviz, yeşil biber doğranmış, çeri domates kesilmiş, bol limonlu pirinçli bir tavuk çorbası yap’ demeyeyim diye şimdi sen uydurmuşsundur. Ama rahat ol. İstemeyecektim. Yaparsan da içmem.”

“Evde tavuk mu vardı?”

“Olsaydı da istemeyecektim. Gidip almanı da istemiyorum. Kahvaltı da yapmayacağım.” 

“Uzattın ama,” dedi Espasito. “Şakadan da anlamıyorsun. Tamam. Erkek gribi değilsin.”

Bu aşamada abartmak fena olmaz diye düşündüm. “Benim bir ayağım çukurda, sen şaka yapıyorsun.”

Espasito gerilemek niyetinde değildi.

“Merak etme. Yaşayacaksın. Daha çekeceğin çileler var,” dedi ve kalkıp kapıya yöneldi.

“Git, git,” dedim. “Arkana bakma. Beni burada tek başıma bırak. Yalnız öleyim.”