Türk Lirası bu yıl içinde değerinin yüzde 46’sını kaybetti. Bu kaybın yüzde yirmisi son bir ay içerisinde oldu. 
Olumsuz bir diğer gösterge daha var. Enflasyon yüzde 20’yi aştı. Yıl sonuna kadar yüzde 30’un kapısına dayanması bekleniyor.
Türkiye’nin içinde bulunduğu ekonomik krizin bir tek nedeni var: Tayyip Erdoğan. Erdoğan her ne pahasına olursa olsun büyüme politikası güderek faizleri suni olarak aşağı çekmekte, bu da devalüasyon ve enflasyon olarak Türk halkının sırtına binmekte, fakirleşmesine yol açmaktadır.
Bu fakirleşmeden Kıbrıs Türk halkı da bir tür “camı abim kırdı, dayağı ben yedim,” tarzında, nasibini alıyor. Ama Türkiye’deki soydaşlarından daha ağır bir biçimde.
Ada, ihtiyaçlarının büyük bir bölümünü dışarıdan satın aldığı için fiyatlara devalüasyon dışında ithal vergileri de binmektedir. Bu nedenle buradaki enflasyon daha yüksek, satın alma gücündeki düşüş daha büyüktür.
Başka bir sorun daha var. Erdoğan faizleri indirip dolaylı olarak devalüasyon yapınca dış alıcılar için Türk malları ucuzluyor. Bu da ihracat ve turizm gelirlerinin artmasına yol açıyor.
Bu olgu burada ters bir sonuç veriyor.  KKTC’nin kayda değer bir ihraç ürünü yoktur. Turizm müşterilerinin büyük çoğunluğu ise Türkiyelidir. Onlar da fakirleştikleri için ada turizmine ve üniversitelerine olan talepleri azalıyor.
KKTC ne Türkiye’de çıkan krizin Kıbrıs’a sirayet etmesini önleyebilecek güce sahiptir ne de adadaki olumsuz sonuçlarını etkisiz hâle getirecek politika araçlarına. 
KKTC ekonomisin yerinde saymasına neden olan iki dev engel var: Birincisi yabancı uçak şirketlerinin adaya uçmasının, turist ve yolcu taşımasının yasak olmasıdır. 
İkincisi KKTC’nin dış dünya ile doğrudan ticaretini engelleyen ambargodur.
Bu iki engelin kalkması KKTC ekonomisini uykusundan uyandırır. 
Bunun olması için bir fırsat da var.
Rumlar kısa bir zaman önce bir takas önerdi: Maraş’ın yönetimlerine terk edilmesi karşılığında Lefkoşa Havaalanı’nın ve Mağusa Limanı’nın uluslararası statüye kavuşması.
Eskiden adanın turizm merkezi, hâlen ise bir yıkıntı olan Maraş 1974’ten beri elimizdedir ve viran durumdadır. 
Bu güne kadar bize bir kuruşluk faydası olmamıştır.
Tersine Maraş’ın “hayalet şehir” fotoğrafları aleyhimize verimli bir propaganda malzemesi oluşturdu.
Ercan ile Mağusa’nın uluslararası statüye kavuşması ekonomiyi tıkayan en büyük engelleri ortadan kaldıracaktır. Milyarlarca dolarlık gelir kapısı açacaktır. Bu gelir işsizliği azaltacak, hayat standardını yükseltecek ve dökülen altyapıyı ve devlet okullarını yenilemek için kaynak yaratacaktır. Türkiye’de çıkacak müstakbel krizler için sigorta olacaktır. 
Yönetim Rumların bu önerisini ağızlarından çıkar çıkmaz reddetti. Nedenini halka açıklama zahmetine de girmedi. 
Açıkça bizim lehimize olacak olan bir takası kabul etmemenin mantığı ne olabilir?
Geri kalmış ülkelerin kendilerine has özellikleri var. Bunlardan biri; yöneticilerin, karanlık nedenlerle, kamu yararına olabilecek adımları atmaktan imtina etmeleridir. Kabul etmemenin mantığını bunda aramak lazım.