Hollanda Başbakanı Mark Rutte iki hafta kadar önce art arda dördüncü defa seçim kazandı.
Vatandaşlarına “onu tarif et,” diyecek olursanız kullanacakları kelime “normaaal” olacaktır diyor, ülkede büyüyen bir İngiliz gazeteci.  
Normal mi? Özelliklerini bir sayayım da normal mi değil mi, siz karar verin. 
Rutte başbakanlık konutuna yerleşmeyi reddettiği için sıradan bir dairede yalnız yaşıyormuş. Ebedi bekâr imiş. Kadın veya erkekle çıktığı görülmemiş. Bir kahve makinesine bile sahip değilmiş, kettle kullanıyormuş. İşe bisikletle gidiyormuş. Göçmenlerin yaşadığı bir lisede haftada bir sosyal konularda ders veriyormuş. Ve belki de en ilginci, ortanın sağındaki bir partinin lideri olmakla beraber spesifik bir siyasi görüşe sahip değilmiş. 
Gene aynı gazeteciye göre, Alman hayranı olan Rutte sık sık müteveffa Alman Şansölyesi Helmut Schmidt’in (1918-2015) şu sözlerini dile getirirmiş: “Hayalleri olanların doktora görünmeleri iyi olur.” 
Hayallerle değil realitelerle uğraşması ve dogmatik değil pragmatik olması Rutte’ye inancı ne olursa olsun herhangi bir politikacıyla çalışma olanağı verdi. Başarısının sırrı burada olmalı.
 
Otuz yedi partinin seçimlere katıldığı, bunlardan on beşinin Meclis’e vekil yerleştirdiği, hiçbir partinin çoğunluğu kazanmasının mümkün olmadığı, koalisyon pazarlıklarının aylar sürdüğü bir ülkede başka türlü düşünüp başarılı olmak galiba pek olası değil. Bir önceki seçimlerden sonraki koalisyon pazarlıkları 208 güne uzamış.
Rutte 2010’da ilk kabinesini kurduğunda Hollanda’nın 90 yıldan beri iktidara gelen ilk liberal politikacısı ve 43 yaşında en genç başbakanı idi.
Avrupa Birliği üyesi ve topluluğun en küçük ülkelerinden biri olan Hollanda pek adı duyulan bir ülke değil. Ama küçük bir devdir: Dünyanın en varlıklı, liberal ve kültür zengini ülkelerinden biridir. 
Dünyanın en uzun boylu insanları olan Hollandalılar, hayat memnuniyeti araştırmalarında başlarda gelirler.
Ekonomisi 2007’ye kadar 26 yıl kesintisiz büyüyerek bir dünya rekoru kırdı. 
Hollanda’ya başbakanlık etmenin çok zor bir iş olduğu söylenemez, Rutte’ye göre: baantje’dir, küçük bir iş. 
Hükûmet politikalarının büyük bir bölümü bürokrat, akademisyen, Merkezi Planlama Bürosu, sendikalar ve işveren kuruluşlarının meydana getirdiği bir komite tarafından pişirilmekte, hükûmete ayrıntılarla biraz oynadıktan sonra bunları yürürlüğe koymak kalmaktadır.
Politika, bizim buralarda olduğu gibi ölümüne ve bir cep doldurma operasyonu olmadığı için sık sık başbakan değiştirme gereği yoktur. Hollanda’nın 1980’den bu yana dört başbakanı olmuş.
Rutte dünyanın en iyi işini ben yapıyorum diyormuş ve niyeti ölünceye kadar yapmaya devam etmekmiş.
Hollandalıların muhtemelen buna bir itirazı olmayacak.
Ohh be! Yazıyı yazarken bile rahatladım. 
Normaaal adamların yönettiği ülkelerin de olması ne kadar iyi.