Türkiye gene huyundan vazgeçmedi ve seçimlere çeyrek kala sonucu etkileyecek bir şey yaptı: 
Başbakan ve Ulusal Birlik Partisi (UBP) lideri Faiz Sucuoğlu Ankara’ya çağırıldı. Erdoğan ve yardımcısı Fuat Oktay’la fotoğrafları çekildi. Herhangi bir şey söylenmeden Ankara’nın Sucuoğlu’nun yanında durduğu, UBP iktidarının devamından yana olduğu ilan edildi.
Cepleri doldurulmuş olmalı ki Sucuoğlu adaya döndükten sonra memurlara yüzde 40’a yakın bir zam yapacağını müjdeledi. 
Seçim arifesinde Kıbrıslı Türk’ün tek gailesi geçimdir. Türkiye’den ithal devalüasyon ve enflasyon, dehşetli bir şekilde sabit gelirli çoğunluğun hayat standardını düşürdü. Herkes durumun düzelmesi için Türkiye’den para gelmesinin tek çare olduğunu, bunun için de Ankara’nın onayladığı bir partinin iktidarda olmasının şart olduğunu biliyor. Zira KKTC hazinesi, her zaman olduğu gibi tamtakırdır.
Bu gerçek Erdoğan’ın Sucuoğlu kanalıyla yaptırdığı zammın mesajını çok açık bir hâle getiriyor: Benim KKTC’deki adamım odur; UBP iktidarda olduğu sürece para açısından güvencedesiniz.
Tevekkeli değil, Sucuoğlu Ankara gezisini “Mükemmel ötesi” olarak niteledi.
Eğer UBP seçimleri kaybeder, Sucuoğlu iktidardan düşerse memur zammı muhtemelen geçerli olmaz. 
Diğer partilerin liderleri “iktidara biz gelirsek aynı zammı biz de yaparız,” diyemezler, deseler de kimse onları ciddiye almaz, çünkü onlar kazanırsa Türkiye’nin aynı büyüklükte bir ihsanda bulunması pek mümkün değildir.
Anlaşılması zor bir durum değil. Türkiye Kıbrıs’taki hükûmeti kontrol altında tutmak istiyor. Kontrol altında bulunmaya en müsait parti UBP’dir. Ara sıra huysuzluk etse de UBP’yi yola getirmek kolaydır. 
Sucuoğlu, Erdoğan’ın aksi yöndeki telkinlerine kulak asmayarak kendini UBP başkanlığına seçtirdi ve başbakan oldu. Ama Erdoğan, Sucuoğlu yüzünden UBP’yi gözden çıkaracak değildir. Zaten Sucuoğlu da artık yaramazlık yapmaz. Yaparsa da yerinde gözü olan UBP’li çoktur. Bir komplocukla hakkından gelir.
Farz edelim ki UBP, The Beatles’ın dediği gibi “with a little bit of help from my friends,” çoğunlukla iktidara geldi. Elli sandalyenin 26’sını, hatta 30’unu aldı. KKTC istikrarlı bir yönetime kavuşur mu? Köhnelikten, yolsuzluktan, adam kayırmadan, umursamazlıktan, çağdışılıktan kurtulur mu?
Kurtulmaz. 
İstikrar da olmaz. 
Çünkü:
UBP’de hiç bitmeyen bir yer kavgası vardır. Birkaçı hariç, her UBP milletvekili aynaya baktığında kendini potansiyel başbakan veya bakan olarak görür. Eğer hükûmette yer almazsa bir krizcik yaratıp kendini kabineye atmayı aklından çıkarmaz.
“Nasıl?” diye sordum bu partiyi çok iyi tanıyan bir arkadaşıma.
“Şeytanın aklına gelmeyen onların aklına gelir,” dedi bana.
“Machiavelli mezardan çıkıp kitabını elden geçirmek isterse UBP’den başka bir yere bakmasına gerek yoktur.”