Geçen gün bir arkadaşım, bir anne,  dizüstü bilgisayarında belgesel izleyen küçük kızının kısa bir videosunu yolladı.
 
Altına “Belgesel saati,” yazmış.
 
Bir gün önce telefonda konuşmuştuk, iki kızını tek başına büyüten, her parmağında ayrı bir marifet olan bu anne ile.
 
Daha dokuz yaşına basmamış küçük kızının bir şey almak için ondan beş Euro istediğini anlatmıştı.
 
“Bir belgesel seyret vereyim,” demiş.
 
Ve bu şekilde kızına birçok belgesel izletmiş.
 
“Beş Euro hazır mı?” diye yazdım videoyu izledikten sonra.
 
“Hazır, masanın üstünde,” diye cevap yazdı. “Özetini yazacak, parayı alacak.”
 
Biraz aradan sonra ekledi:
 
“Yalnız çok komik. Parayla gidip kitap alıyor. İki yıl önce de kitap okusun diye para veriyordum.”
 
Güldüm.
 
Anneleri ve ben, çocuklar küçükken ara ara biz de bu rüşvet yöntemini izliyor, her defasında iyi sonuç alıyorduk.
 
Bir seferinde, çocuklar bilgisayar sahibi olduktan sonra, “On parmak yazmayı öğrenene yüz dolar var,” demiştim.
Bir hafta dolmadan Selim karşıma dikilmiş ve “Öğrendim,” demişti.
 
Yukarı odasına çıktık ve hayretle, yıldırım gibi on parmak yazdığını görmüştüm.
 
Ve hemen cüzdanımı çıkarmıştım.
 
Sanırım bu yöntemi Alman olan ex-eşimden öğrenmiştim. O, çocuk terbiyesi konusunda çok şey biliyordu.
 
Onunla beraber yaşadığım yıllarda öğrendiklerimden biri de Almanları Alman, Türkleri Türk yapan özelliklerden birinin çocukluklarında evde aldıkları terbiye olduğudur.
 
Biz çocuklara daha çok sevgi veriyoruz, onlar eğitim ve disiplin.
 
Karımla birbirimize iyi eş olamadık ama o, çocuklara mükemmel bir anne oldu. Bana da çok şey öğretti.
 
Mesela, çocukları yüceltmeyi, övmeyi, morallerini yüksek tutmayı, yüreklendirmeyi, teşvik etmeyi, harika olduklarını, isterlerse her şeyi becerebileceklerini devamlı onlara telkin etmeyi...
 
Çocuklar, Tanrı’nın insana bahşettiği en harika şeydir. Geçirilebilecek en iyi vakit çocuklarla geçirilendir, çünkü onlar insanın en saf ve özgün hâlini temsil eder.
 
Küçük çocuklar bana benimkilerin çocukluk dönemlerini hatırlatır.
 
Hep özlüyorum o günleri.
 
Çocuklar bizim değil, bize emanettir. En önemli işimiz onları kendi hayatlarına yolcu etmeden en iyi şekilde hazırlamaktır.
 
Bu iş ise evde gerçekleştirilir.  
 
Sadece sevgi, rahat bir ortam sunmak yeterli değildir. Bilgi ve sebat gerekir.
 
Tek başına sevgi şımartır. Sevgi artı bilgi disipline eder.
 
“Rüşvet aile içi eğitimin temel direğidir,” diye yazdım arkadaşıma yarı şaka yarı ciddi.
 
“Tamamen katılıyorum,” diye cevap verdi.