Haydi çocuklar.
 
Gözünüz aydın.
 
Bunu da becerdiniz.
 
Erdoğan’a bir beş yıl daha iktidar hediye ettiniz.
 
Cumhurbaşkanlığı seçiminde Abdullah Gül’ü destekleyen bir ittifak kurabilirdiniz ve Erdoğan’ı demokratik yollardan iktidardan indirmeyi deneyebilirdiniz. 
 
Bunu yapmadınız.
 
Erdoğan da siz de Gül’ün adaylığını istemediniz.
 
Erdoğan’la bir oldunuz, Gül’ün yolunu kapattınız.
 
Erdoğan, Gül’ün onu sarsabileceğini anladı, evine aracılar yolladı.
 
Ama siz anlayamadınız.
 
Siz çok şeyi anlamıyorsunuz.
 
Birinci anlamadığınız şey, Erdoğan’ı seçimlerde yenmenin Türkiye’nin yaşamsal bir sorunu olduğudur.
 
Sizi işsiz bırakıyor, hapse atıyor, sürgün ediyor, eziyor, anlamıyorsunuz.
 
Aynı topraklarda yaşadığınız, aynı kaderi paylaştığınız insanlara düşman ediyor, anlamıyorsunuz.
 
Aptal yerine koyuyor, hakaret ediyor, haklarınızı elinizden alıyor, anlamıyorsunuz.
 
Ülkenizi savaşa sokuyor, devletinizin prestijini yerle bir ediyor, anlamıyorsunuz.
 
İkinci anlamadığınız ise gönlünüze göre bir aday çıkarıp seçim kazanma şansınızın sıfır olduğudur.
 
CHP’nin saltanatı ebediyen sona erdi.
 
Halk, CHP’den o kadar koptu ki parti, Atatürk’ü mezardan çıkarıp Cumhurbaşkanı adayı yapsa, kazanamaz.
 
İyi Parti’nin saltanatı ise hiç başlamayacak.
 
Erdoğan’ın kanatlarını kırdığı HDP de ne yazık ki fark yaratamayacak kadar çelimsizleştirildi.
 
Saadet Partisi derseniz, o bir gölgedir. Erbakanlı günlerin saltanatının gölgesi.
 
Ne Erdoğan Türkiye’yi beş yıl daha idare etmeye dayanabilir, arkadaşlar, ne de Türkiye beş yıl daha Erdoğan tarafından idare edilmeye.
 
Erdoğan’ın tek adamlığının  yolu, bunu en çok önlemek isteyenler tarafından açıldı.
 
Dünya demokrasi tarihinde bir ilk olabilir bu:
 
İktidarını uzatmak isteyen otokratik bir liderin, iktidarını sonlandırmak isteyenlerin işbirliği ile onu iktidardan devirebilecek tek kişiyi saf dışı bırakması.
 
“Nereden biliyorsun Gül’ün Erdoğan’ı saf dışı bırakabileceğini,” diye sorarsanız kolay cevap “Siz edemeyeceğini nereden biliyorsunuz” dur.
 
Ama daha ciddi cevaplar var.
 
Bunların en önemlisi şudur: Gül, hem geniş bir yelpazeden, hem seçmeninin neredeyse yarısını meydana getiren AKP taraftarlarından oy alabilecek tek kişi idi.
 
Birçok AKP’li de Erdoğan’dan bıktı. Ama CHP’nin adayına oy verecek veya İyi Parti’ye kayacak kadar değil.
 
Erdoğan’ın tek alternatifi Gül’dür.
 
Ama Gül, Erdoğan kadar dinci ve Arapçıdır. Ama Gül, cumhurbaşkanı iken Erdoğan’ın bütün eylem ve işlemlerini onayladı. Ama Gül, Erdoğan kadar demokrasi düşmanıdır.
 
Geçmişi hatırlayarak ileri sürülen bu iddialar, hem doğru hem yanlıştır.
 
Yanlıştır; çünkü Gül’ün ders almadığı, pişman olmadığı, değişmediği varsayımına dayanır - ki ben buna katılmıyorum.
 
Bırakın bütün bunları. Kendinize şu basit soruyu sormalıydınız: Erdoğan ve Gül’den birini seçecek olsam, seçimim hangisi olur?
 
Neyse. Boş verin. Olan oldu.
 
Bu kadar sığ, uzlaşma kültüründen yoksun, kendinden olmayanlardan bu kadar nefret eden bir kültürden, bir konsensüs çıkmasını beklemek saflıktı.
 
*
 
Şimdiden tebrikler Sayın Erdoğan.
 
Cumhurbaşkanlığınız ...
 
Neydi o moda yaptığınız deyim...
 
“Hayırlara Vesile Olsun.”