Mehmet Şimşek’in Erdoğan’ın “ekonomi çarı” olmayı kabul ettiğini okuyunca “Ya Erdoğan değişti ya da Mehmet Şimşek delirdi,” diye düşündüm.                   
 
 
Erdoğan ona neredeyse 10 yıl ekonomi bakanlığı yapan Şimşek’i, 2018’de cumhurbaşkanı seçildiğinde kabinesine almamış, yerine damadı Berat Albayrak’ı atamıştı. 
 
 
O değişiklik ekonomideki bozulmanın ve hiçbir ülkede görülmeyen ve herhangi bir ekonomik teoride yeri olmayan iktisat politikalarının başlangıcı oldu. Merkez Bankası’nın rezervleri eridi, enflasyon 2000’lerin öncesinde olduğu gibi başını alıp gitti ve TL’nin değeri yıkıldı. Büyümede kritik rol oynayan yabancı yatırımcılar ülkeyi terk etti.
 
 
Bu bozulmanın arkasında Erdoğan’ın, “Ben herkesten iyi bilirim” mantalitesi ve çevresini “evet efendimciler” ile doldurması vardı. Türk kamu idaresinde ehliyet kaybolmuştu. Enflasyonla savaşın ön siperi olan Merkez Bankası’nın silahları elinden alınmıştı. 
 
 
Şimşek, Edoğan’ın çevresinden uzaklaştırdığı son ılımlı ve iş bilir politikacı oldu. Ondan önce, kendini sınırlayan herkesten kurtulmak isteyen Erdoğan, Abdullah Gül’den başlayarak, yola çıktığı herkesi yönetimden ayırmıştı. 
 
 
Olumsuzlukların içeride de dışarıda da gittikçe arttığı yıllar yaşandıysa da Erdoğan yoluna devam etti. Çünkü Türkiye demokrasi olmaktan uzaklaşmış, yürütmenin yoldan çıkmasını önleyen bütün korkuluklar sökülüp atılmıştı. 
 
     
Ama öyle anlaşılıyor ki sonunda Erdoğan, asla kabul etmeyecek olsa da, becerisinin Türkiye’yi içine kısıldığı tekrarlanan krizler kapanından kurtarmaya yetmeyeceğini anladı.        
 
 
İçeride de dışarıda da itibarı yüksek olan Şimşek’i yanına almayı zaruri bulmasının nedeni budur: Kendinden ümidin kesildiğini biliyor. Beklentisi, yeni bir sayfanın açılmasıdır: Şimşek’le beraber yabancı yatırımcılar dönecek, yönetime güveni avdet edecek, ekonomi dengeye girmeye başlayacak.
 
 
Şimşek bunu yapabilir. Ama soru işaretleri var.
 
 
Erdoğan gerçekten değişti mi? Şimşek’e başarılı olması için alan sağlayacak mı? Meselâ Merkez Bankası’nın bağımsız olarak iş yapabilmesine izin verecek, faizlerin yükselmesini, kemerlerin sıkılmasını onaylayacak mı? Çevresindekilerin Şimşek’i kıskanıp altını oymasına engel olacak mı?
 
 
Özetle, soru şudur: Voldemort ekonominin tahtından çekilip yerini Harry Potter’e bırakır m? 
 
 
Bu konudaki şüpheler yaygındır.
 
Kalkınma topyekûndür. Üçüncü dünyanın sefaletinden kurtulmak isteyen bir ülke, her konuda bütün enerjisini bu yöne yoğunlaştırmak zorundadır.
 
 
Eğitimden dış politikaya, sanattan insan haklarına her şey atılım hâlinde olmalıdır.
 
Dindar nesiller yetiştiren okullar, üç çocuk doğurmakla görevlendirilmiş kadınlar, liyakatin neredeyse tamamen ortadan kalktığı kamu yönetimi, yürütmenin bir parçası hâline gelen yargı, gelecek ümidini yitirmiş gençlerle kalkınma falan olmaz. 
 
 
Bunları düzeltmeye, Türkiye’yi Ortadoğu’nun Singapur’u yapmaya, tek başına Şimşek’in gücü yetmez. Belki Erdoğan’la birlikte yeter, ama onda bu niyet ve enerjiyi görmüyorum.    
 
 
Şimşek’in yönetime geri çağrılmasından, sonuç ne olursa olsun Erdoğan kârlı çıkar. Ekonomi büyüme sürecine girerse zafer tacı onun başına konur, girmezse günah keçisi hazırdır.
 
 
Ama Şimşek için ne var bu geri dönüşte, bir defa daha yol kenarına terk edilmekten başka, onu çıkaramıyorum.