Irak'ta yapı sektörünün ham maddesi kireç, gelişen teknoloji ve bilime rağmen cadde kenarındaki derme çatma atölyelerde ilkel yöntemlerle üretiliyor.

Demir çelik, kimya, cam, kağıt endüstrisi, çöplerin ıslahı ve inşaat sektörünün vazgeçilmezi kireç, uzun ve zahmetli bir yolculuğun ardından kullanıma hazır hale geliyor.

Gelişen ülkelerde teknolojik yöntemlerle neredeyse el değmeden hazırlanan kireç, Musul kentinde tam tersi her safhası el emeği ile verilen büyük emekler sonunda yapılıyor.

Musul'a 15 kilometre uzaklıkta Erbil yolu üzerindeki Şakoli bölgesinde cadde üzerinde kurulan atölyelerde toplanan işçiler, sabah erken saatlerde kireç taşının çıkarıldığı bölgeye gidiyor.

Her safhasında insan emeği var

Önceden tespit edilen noktalarda petrol ve barut kullanılarak patlamalarla çatlatılan taşlar, kepçe yardımıyla çıkarılıyor. Daha sonra matkap kullanılarak küçük parçalara bölünen taşlar, işçilerin yardımıyla elekten geçiriliyor ve 50 yıllık kamyonlara yüklenerek cadde üzerindeki atölyelere getiriliyor. 

Tandır gibi yapılan çukurun etrafına işçilerin büyük emekleri sonucu toplanan taşlar, özel olarak üst üste dizilerek büyük bir yığın haline getiriliyor. Her yığında yaklaşık 120 ton taş bulunuyor. 

Ardından hava almasını engellemek için taşların arasındaki boşluklar, toz kireç konularak kapatılıyor. Daha sonra tandıra uzanan daracık yoldan giren bir işçi, burada ateşi yakmak için son hazırlıkları yapıyor. 

Tankerle yığının yanına getirilen ham petrol, hava pompalanarak alevlendiriliyor. Yaklaşık 26 saat yanan ateşten verilen ısı ile eritilen kireç taşları yine 25 kişilik bir işçi grubu tarafından öğütme makinasına atılıyor. Burada toza dönüştürülen taşlar, kullanıma hazır kireç olarak depolanıyor.