Barış , Sevgi, Hoşgörü diyarına yolculuk..

Farklı inançların hoşgörü barış ve sevgi içinde beraber yaşadığı söylenilen Hatay-Antakya 'da geçirdim haftasonumu ve iş kadınlarının aynı başlık altında gerçekleştirdikleri zirveye katıldım. Tarihi mekanları, eski medeniyetlerin izini görmek, farklı inanç merkezlerini tanımak fırsatı elde ettim. Medeniyetler Korosu'nun değişik din ve kültürleri seslendirmelerini huşu ve gözyaşları içinde dinlerken yüzyıllarca adamızda yaşayan medeniyetleri, inançları, zengin kültürel dokumuzu düşünüyordum bir taraftan..ve barış, sevgi ve hoşgörü değerlerinin kültürümüzde yaşatmaya devam ettirmenin hayati zaruretini.

Dünyada Barış İnşası eğitimleri , Hoşgörü, Barış ve Sevgi gibi değerlerin bireysel ve toplumsal yaşamına entegre edilmesi, eğitim sistemine ve aşama aşama toplumun her kesimine yayılması gerekliliği geçen haftalarda New York’ta görüşme olanağı bulduğum BM de bir birim ile temsil edilmekte ve evrensel çalışmalar yapmaktadırlar. Bizim gibi çatışma geçmişi olan yörelerde ise uzun bir süre bu tip çalışmalar politik bir duruş olarak algılamışsa da dünyaya açılan pencerelerimiz genişledikçe "Barış İnşası" Eğitimlerinin evrensel bir gereksinme olduğu görülmektedir. Bireyin, ailelerin, iş yerlerinin, dernek ve her türlü oluşumun huzur ve refahı, mutlu ve üretken olabilmesi için uzlaşı ve barış içinde yaşamasını öğrenmesi gerektiği artık belirgin bir şekilde görülebiliyor.

Hoşgörü ve Barış kültürünü oluşturmak ve yaşatmak için hakların yasalar ile koruma altına alınması gerekirken, eşdeğerde önem arzeden paralel süreç ise geniş kapsamlı Barış İnşası eğitimi olmalıdır. Eğitim denince hemen okulları çağrıştırsa da gerçekte eğitim medya da, politik yapının içinde, eğitimciler, öğretmenler, sivil toplum örgütlerin gibi toplumun düşünce liderlerinin de aynı kültür değişim süreci için aynı eğitimde yoğrulmaları gerekir.

Kültür değişimi tabii ki bir imza atılımı ile hayat bulmaz, yasaları geçirmek sadece bu sürecin başlangıcıdır. Hoşgörü ve Barış kültürü eğitim ile çok küçük yaşlardan itibaren sistemin doğal bir parçası olmalıdır. Zira bireyler arası ve toplumlar arası hoşgörü ve sevgi bir alternatif değil bir yaşam tarzı haline gelebilmesi gerekir. Herzamanki gibi geçici ani sonuçlar için değil, nesiller boyu sürecek kalıcı kültür değişimi için sabırla Barış İnşası programlar her alana yayılmalıdır.

Barış İnşası eğitimini ana hatları ile özetlemek gerekirse nihai hedef "barış" olgusunun sadece akılda kabul görmesi değil kalpte de kucaklanmasıdır. Kanunlarla korunmasından öte gönülden arzu edilmesi amaçlanır. Bir yaşam şekli olarak benimsenmeli ve kültür değişimi yaşanmalıdır, "barış kültürü" toplumların temelinde yer almalıdır. Din, dil, ırk, sınıf, cinsiyet , milliyet, yaş, bedensel farklılıklar, ekonomik durum ve eğitim farklılıkları gibi her türlü farklılığın bir zenginlik olarak görülmesi ve kucaklanması amaçlanır.

Barış İnşası eğitimlerinde -Çatışmayı önleyici- eğitim ağırlıklı süreçte sağlıklı karar alma süreci, ortak hedeflerde buluşma yöntemleri, farklılıklara olumlu yaklaşım gibi beceri ve bilgiler verilir.
Eğitimin diğer bacağı ise -çatışma/anlaşmamazlık durumu- hallerinde çözüm yolları üretebilmek, anlaşma ve uzlaşma becerileri öğretmektir. "Barış" halinin "çatışma olmaması" halinin çok ötesine taşıyarak anlaşma hoşgörü saygı ve sevgiyi güçlendirmeyi amaçlar.

Barış İnşası eğitimi farklılıklardan çok benzer noktaları vurgular, ayrıştırıcı değil birleştirici olmak için ortak hedefler koymayı ve beraber hareketi teşvik eder. Kişileri herkesle ortak özelliklerini görmeye, farketmeye yönelik bu eğitimler bir alışkanlıklar dizisine ve dolaysıyla yaşam şekline dönüşür.
Sonuçta değişim beyinde oluşsa da kalpte perçinlemesi gerekir.

Ve bizim -süreçten tamamen bağımsız olarak- toplum olarak dayanışma birlik ve beraberlikten daha da uzaklaşıp birbirimizden daha fazla kopmadan Barış İnşası eğitimini gündeme getirmeli yaşama geçirerek dünyaya bir model teşkil edebilecek çalışmaları acilen başlatmamız gerekir .